เสียง

Thai

Etymology

From Middle Chinese 聲 (MC ɕiᴇŋ, “sound”). Cognate with Northern Thai ᩈ᩠ᨿᨦ, Lao ສຽງ (sīang), Lü ᦵᦉᧂ (ṡeng), Shan သဵင် (sěng), Tai Nüa ᥔᥥᥒᥴ (seng¹), Ahom 𑜏𑜢𑜂𑜫 (sing). Related to สำเนียง (sǎm-niiang).

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		เสียง e s ī y ŋ
Romanization	Paiboon	sǐiang
	Royal Institute	siang
(standard) IPA^(key)		/sia̯ŋ˩˩˦/

Noun

เสียง • (sǐiang) (classifier เสียง)

sound, including voice, a sensation perceived by the ear.
opinion; view (as in ออกเสียง (ɔ̀ɔk-sǐiang)).
popularity; appreciation (as in ชื่อเสียง (chʉ̂ʉ-sǐiang)).
vote; formalized choice (as in คะแนนเสียง).
(phonetics) tone.

Derived terms

Derived terms

ชื่อเสียง (chʉ̂ʉ-sǐiang)
เสียงเขียว
เสียงแข็ง
เสียงเรียกเข้า (sǐiang-rîiak-kâo)
เสียงหลง
เสียงห้าว
เสียงแหบ
หน่วยเสียง (nùai-sǐiang)
ออกเสียง (ɔ̀ɔk-sǐiang)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.