ἀποκόπτω

See also: αποκόπτω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “off”) +‎ κόπτω (kóptō, “to cut”).

Pronunciation
 

Verb

ἀποκόπτω • (apokóptō)

  1. to cut off
  2. to smite the breast in mourning, to mourn
  3. (speech) to cut off

Inflection
   Present: ᾰ̓ποκόπτω, ᾰ̓ποκόπτομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ποκόπτω ᾰ̓ποκόπτεις ᾰ̓ποκόπτει ᾰ̓ποκόπτετον ᾰ̓ποκόπτετον ᾰ̓ποκόπτομεν ᾰ̓ποκόπτετε ᾰ̓ποκόπτουσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓ποκόπτω ᾰ̓ποκόπτῃς ᾰ̓ποκόπτῃ ᾰ̓ποκόπτητον ᾰ̓ποκόπτητον ᾰ̓ποκόπτωμεν ᾰ̓ποκόπτητε ᾰ̓ποκόπτωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποκόπτοιμῐ ᾰ̓ποκόπτοις ᾰ̓ποκόπτοι ᾰ̓ποκόπτοιτον ᾰ̓ποκοπτοίτην ᾰ̓ποκόπτοιμεν ᾰ̓ποκόπτοιτε ᾰ̓ποκόπτοιεν
imperative   ᾰ̓πόκοπτε ᾰ̓ποκοπτέτω ᾰ̓ποκόπτετον ᾰ̓ποκοπτέτων   ᾰ̓ποκόπτετε ᾰ̓ποκοπτόντων
middle/
passive		 indicative ᾰ̓ποκόπτομαι ᾰ̓ποκόπτῃ,
ᾰ̓ποκόπτει		 ᾰ̓ποκόπτεται ᾰ̓ποκόπτεσθον ᾰ̓ποκόπτεσθον ᾰ̓ποκοπτόμεθᾰ ᾰ̓ποκόπτεσθε ᾰ̓ποκόπτονται
subjunctive ᾰ̓ποκόπτωμαι ᾰ̓ποκόπτῃ ᾰ̓ποκόπτηται ᾰ̓ποκόπτησθον ᾰ̓ποκόπτησθον ᾰ̓ποκοπτώμεθᾰ ᾰ̓ποκόπτησθε ᾰ̓ποκόπτωνται
optative ᾰ̓ποκοπτοίμην ᾰ̓ποκόπτοιο ᾰ̓ποκόπτοιτο ᾰ̓ποκόπτοισθον ᾰ̓ποκοπτοίσθην ᾰ̓ποκοπτοίμεθᾰ ᾰ̓ποκόπτοισθε ᾰ̓ποκόπτοιντο
imperative   ᾰ̓ποκόπτου ᾰ̓ποκοπτέσθω ᾰ̓ποκόπτεσθον ᾰ̓ποκοπτέσθων   ᾰ̓ποκόπτεσθε ᾰ̓ποκοπτέσθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓ποκόπτειν ᾰ̓ποκόπτεσθαι
participle m ᾰ̓ποκόπτων ᾰ̓ποκοπτόμενος
f ᾰ̓ποκόπτουσᾰ ᾰ̓ποκοπτομένη
n ᾰ̓ποκόπτον ᾰ̓ποκοπτόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ᾰ̓πέκοπτον, ᾰ̓πεκοπτόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πέκοπτον ᾰ̓πέκοπτες ᾰ̓πέκοπτε(ν) ᾰ̓πεκόπτετον ᾰ̓πεκοπτέτην ᾰ̓πεκόπτομεν ᾰ̓πεκόπτετε ᾰ̓πέκοπτον
middle/
passive		 indicative ᾰ̓πεκοπτόμην ᾰ̓πεκόπτου ᾰ̓πεκόπτετο ᾰ̓πεκόπτεσθον ᾰ̓πεκοπτέσθην ᾰ̓πεκοπτόμεθᾰ ᾰ̓πεκόπτεσθε ᾰ̓πεκόπτοντο
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ᾰ̓ποκόψω, ᾰ̓ποκόψομαι, ᾰ̓ποκοπήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ποκόψω ᾰ̓ποκόψεις ᾰ̓ποκόψει ᾰ̓ποκόψετον ᾰ̓ποκόψετον ᾰ̓ποκόψομεν ᾰ̓ποκόψετε ᾰ̓ποκόψουσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποκόψοιμῐ ᾰ̓ποκόψοις ᾰ̓ποκόψοι ᾰ̓ποκόψοιτον ᾰ̓ποκοψοίτην ᾰ̓ποκόψοιμεν ᾰ̓ποκόψοιτε ᾰ̓ποκόψοιεν
middle indicative ᾰ̓ποκόψομαι ᾰ̓ποκόψῃ,
ᾰ̓ποκόψει		 ᾰ̓ποκόψεται ᾰ̓ποκόψεσθον ᾰ̓ποκόψεσθον ᾰ̓ποκοψόμεθᾰ ᾰ̓ποκόψεσθε ᾰ̓ποκόψονται
optative ᾰ̓ποκοψοίμην ᾰ̓ποκόψοιο ᾰ̓ποκόψοιτο ᾰ̓ποκόψοισθον ᾰ̓ποκοψοίσθην ᾰ̓ποκοψοίμεθᾰ ᾰ̓ποκόψοισθε ᾰ̓ποκόψοιντο
passive indicative ᾰ̓ποκοπήσομαι ᾰ̓ποκοπήσῃ ᾰ̓ποκοπήσεται ᾰ̓ποκοπήσεσθον ᾰ̓ποκοπήσεσθον ᾰ̓ποκοπησόμεθᾰ ᾰ̓ποκοπήσεσθε ᾰ̓ποκοπήσονται
optative ᾰ̓ποκοπησοίμην ᾰ̓ποκοπήσοιο ᾰ̓ποκοπήσοιτο ᾰ̓ποκοπήσοισθον ᾰ̓ποκοπησοίσθην ᾰ̓ποκοπησοίμεθᾰ ᾰ̓ποκοπήσοισθε ᾰ̓ποκοπήσοιντο
active middle passive
infinitive ᾰ̓ποκόψειν ᾰ̓ποκόψεσθαι ᾰ̓ποκοπήσεσθαι
participle m ᾰ̓ποκόψων ᾰ̓ποκοψόμενος ᾰ̓ποκοπησόμενος
f ᾰ̓ποκόψουσᾰ ᾰ̓ποκοψομένη ᾰ̓ποκοπησομένη
n ᾰ̓ποκόψον ᾰ̓ποκοψόμενον ᾰ̓ποκοπησόμενον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ᾰ̓πέκοψᾰ, ᾰ̓πεκοψᾰ́μην, ᾰ̓πεκόπην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓πέκοψᾰ ᾰ̓πέκοψᾰς ᾰ̓πέκοψε(ν) ᾰ̓πεκόψᾰτον ᾰ̓πεκοψᾰ́την ᾰ̓πεκόψᾰμεν ᾰ̓πεκόψᾰτε ᾰ̓πέκοψᾰν
subjunctive ᾰ̓ποκόψω ᾰ̓ποκόψῃς ᾰ̓ποκόψῃ ᾰ̓ποκόψητον ᾰ̓ποκόψητον ᾰ̓ποκόψωμεν ᾰ̓ποκόψητε ᾰ̓ποκόψωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποκόψαιμῐ ᾰ̓ποκόψειᾰς,
ᾰ̓ποκόψαις		 ᾰ̓ποκόψειε(ν),
ᾰ̓ποκόψαι		 ᾰ̓ποκόψαιτον ᾰ̓ποκοψαίτην ᾰ̓ποκόψαιμεν ᾰ̓ποκόψαιτε ᾰ̓ποκόψειᾰν,
ᾰ̓ποκόψαιεν
imperative   ᾰ̓πόκοψον ᾰ̓ποκοψᾰ́τω ᾰ̓ποκόψᾰτον ᾰ̓ποκοψᾰ́των   ᾰ̓ποκόψᾰτε ᾰ̓ποκοψᾰ́ντων
middle indicative ᾰ̓πεκοψᾰ́μην ᾰ̓πεκόψω ᾰ̓πεκόψᾰτο ᾰ̓πεκόψᾰσθον ᾰ̓πεκοψᾰ́σθην ᾰ̓πεκοψᾰ́μεθᾰ ᾰ̓πεκόψᾰσθε ᾰ̓πεκόψᾰντο
subjunctive ᾰ̓ποκόψωμαι ᾰ̓ποκόψῃ ᾰ̓ποκόψηται ᾰ̓ποκόψησθον ᾰ̓ποκόψησθον ᾰ̓ποκοψώμεθᾰ ᾰ̓ποκόψησθε ᾰ̓ποκόψωνται
optative ᾰ̓ποκοψαίμην ᾰ̓ποκόψαιο ᾰ̓ποκόψαιτο ᾰ̓ποκόψαισθον ᾰ̓ποκοψαίσθην ᾰ̓ποκοψαίμεθᾰ ᾰ̓ποκόψαισθε ᾰ̓ποκόψαιντο
imperative   ᾰ̓πόκοψαι ᾰ̓ποκοψᾰ́σθω ᾰ̓ποκόψᾰσθον ᾰ̓ποκοψᾰ́σθων   ᾰ̓ποκόψᾰσθε ᾰ̓ποκοψᾰ́σθων
passive indicative ᾰ̓πεκόπην ᾰ̓πεκόπης ᾰ̓πεκόπη ᾰ̓πεκόπητον ᾰ̓πεκοπήτην ᾰ̓πεκόπημεν ᾰ̓πεκόπητε ᾰ̓πεκόπησᾰν
subjunctive ᾰ̓ποκοπῶ ᾰ̓ποκοπῇς ᾰ̓ποκοπῇ ᾰ̓ποκοπῆτον ᾰ̓ποκοπῆτον ᾰ̓ποκοπῶμεν ᾰ̓ποκοπῆτε ᾰ̓ποκοπῶσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποκοπείην ᾰ̓ποκοπείης ᾰ̓ποκοπείη ᾰ̓ποκοπεῖτον,
ᾰ̓ποκοπείητον		 ᾰ̓ποκοπείτην,
ᾰ̓ποκοπειήτην		 ᾰ̓ποκοπεῖμεν,
ᾰ̓ποκοπείημεν		 ᾰ̓ποκοπεῖτε,
ᾰ̓ποκοπείητε		 ᾰ̓ποκοπεῖεν,
ᾰ̓ποκοπείησᾰν
imperative   ᾰ̓ποκόπηθῐ ᾰ̓ποκοπήτω ᾰ̓ποκόπητον ᾰ̓ποκοπήτων   ᾰ̓ποκόπητε ᾰ̓ποκοπέντων
active middle passive
infinitive ᾰ̓ποκόψαι ᾰ̓ποκόψᾰσθαι ᾰ̓ποκοπῆναι
participle m ᾰ̓ποκόψᾱς ᾰ̓ποκοψᾰ́μενος ᾰ̓ποκοπείς
f ᾰ̓ποκόψᾱσᾰ ᾰ̓ποκοψᾰμένη ᾰ̓ποκοπεῖσᾰ
n ᾰ̓ποκόψᾰν ᾰ̓ποκοψᾰ́μενον ᾰ̓ποκοπέν
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ᾰ̓ποκέκοφᾰ, ᾰ̓ποκέκομμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ᾰ̓ποκέκοφᾰ ᾰ̓ποκέκοφᾰς ᾰ̓ποκέκοφε(ν) ᾰ̓ποκεκόφᾰτον ᾰ̓ποκεκόφᾰτον ᾰ̓ποκεκόφᾰμεν ᾰ̓ποκεκόφᾰτε ᾰ̓ποκεκόφᾱσῐ(ν)
subjunctive ᾰ̓ποκεκόφω ᾰ̓ποκεκόφῃς ᾰ̓ποκεκόφῃ ᾰ̓ποκεκόφητον ᾰ̓ποκεκόφητον ᾰ̓ποκεκόφωμεν ᾰ̓ποκεκόφητε ᾰ̓ποκεκόφωσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποκεκόφοιμῐ,
ᾰ̓ποκεκοφοίην		 ᾰ̓ποκεκόφοις,
ᾰ̓ποκεκοφοίης		 ᾰ̓ποκεκόφοι,
ᾰ̓ποκεκοφοίη		 ᾰ̓ποκεκόφοιτον ᾰ̓ποκεκοφοίτην ᾰ̓ποκεκόφοιμεν ᾰ̓ποκεκόφοιτε ᾰ̓ποκεκόφοιεν
imperative   ᾰ̓ποκέκοφε ᾰ̓ποκεκοφέτω ᾰ̓ποκεκόφετον ᾰ̓ποκεκοφέτων   ᾰ̓ποκεκόφετε ᾰ̓ποκεκοφόντων
middle/
passive		 indicative ᾰ̓ποκέκομμαι ᾰ̓ποκέκοψαι ᾰ̓ποκέκοπται ᾰ̓ποκέκοφθον ᾰ̓ποκέκοφθον ᾰ̓ποκεκόμμεθᾰ ᾰ̓ποκέκοφθε ᾰ̓ποκεκόπᾰται
subjunctive ᾰ̓ποκεκομμένος ὦ ᾰ̓ποκεκομμένος ᾖς ᾰ̓ποκεκομμένος ᾖ ᾰ̓ποκεκομμένω ἦτον ᾰ̓ποκεκομμένω ἦτον ᾰ̓ποκεκομμένοι ὦμεν ᾰ̓ποκεκομμένοι ἦτε ᾰ̓ποκεκομμένοι ὦσῐ(ν)
optative ᾰ̓ποκεκομμένος εἴην ᾰ̓ποκεκομμένος εἴης ᾰ̓ποκεκομμένος εἴη ᾰ̓ποκεκομμένοι εἴητον/εἶτον ᾰ̓ποκεκομμένω εἰήτην/εἴτην ᾰ̓ποκεκομμένοι εἴημεν/εἶμεν ᾰ̓ποκεκομμένοι εἴητε/εἶτε ᾰ̓ποκεκομμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ᾰ̓ποκέκοψο ᾰ̓ποκεκόφθω ᾰ̓ποκέκοφθον ᾰ̓ποκεκόφθων   ᾰ̓ποκέκοφθε ᾰ̓ποκεκόφθων
active middle/passive
infinitive ᾰ̓ποκεκοφέναι ᾰ̓ποκεκόφθαι
participle m ᾰ̓ποκεκοφώς ᾰ̓ποκεκομμένος
f ᾰ̓ποκεκοφυῖᾰ ᾰ̓ποκεκομμένη
n ᾰ̓ποκεκοφός ᾰ̓ποκεκομμένον
Notes: This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.