ἀρκέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂erk-. Cognates include Old Armenian արգել (argel, “obstacle”) and Latin arceō.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.ké.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /arˈkɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /arˈke.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arˈce.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arˈce.o/

Verb

ᾰ̓ρκέω • (arkéō)

to ward off, keep off
(+ dative) to defend
to assist, succour
to be strong enough, am sufficient, suffice
to suffice, am enough for, satisfy
to be enough, be strong enough, avail, hold out
(passive) to be satisfied with

Inflection

Present: ᾰ̓ρκέω, ᾰ̓ρκέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ρκέω	ᾰ̓ρκέεις	ᾰ̓ρκέει	ᾰ̓ρκέετον	ᾰ̓ρκέετον	ᾰ̓ρκέομεν	ᾰ̓ρκέετε	ᾰ̓ρκέουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓ρκέω	ᾰ̓ρκέῃς	ᾰ̓ρκέῃ	ᾰ̓ρκέητον	ᾰ̓ρκέητον	ᾰ̓ρκέωμεν	ᾰ̓ρκέητε	ᾰ̓ρκέωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρκέοιμῐ	ᾰ̓ρκέοις	ᾰ̓ρκέοι	ᾰ̓ρκέοιτον	ᾰ̓ρκεοίτην	ᾰ̓ρκέοιμεν	ᾰ̓ρκέοιτε	ᾰ̓ρκέοιεν
	imperative		ᾰ̓́ρκεε	ᾰ̓ρκεέτω	ᾰ̓ρκέετον	ᾰ̓ρκεέτων		ᾰ̓ρκέετε	ᾰ̓ρκεόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓ρκέομαι	ᾰ̓ρκέῃ, ᾰ̓ρκέει	ᾰ̓ρκέεται	ᾰ̓ρκέεσθον	ᾰ̓ρκέεσθον	ᾰ̓ρκεόμεθᾰ	ᾰ̓ρκέεσθε	ᾰ̓ρκέονται
	subjunctive	ᾰ̓ρκέωμαι	ᾰ̓ρκέῃ	ᾰ̓ρκέηται	ᾰ̓ρκέησθον	ᾰ̓ρκέησθον	ᾰ̓ρκεώμεθᾰ	ᾰ̓ρκέησθε	ᾰ̓ρκέωνται
	optative	ᾰ̓ρκεοίμην	ᾰ̓ρκέοιο	ᾰ̓ρκέοιτο	ᾰ̓ρκέοισθον	ᾰ̓ρκεοίσθην	ᾰ̓ρκεοίμεθᾰ	ᾰ̓ρκέοισθε	ᾰ̓ρκέοιντο
	imperative		ᾰ̓ρκέου	ᾰ̓ρκεέσθω	ᾰ̓ρκέεσθον	ᾰ̓ρκεέσθων		ᾰ̓ρκέεσθε	ᾰ̓ρκεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓ρκέειν				ᾰ̓ρκέεσθαι
participle	m	ᾰ̓ρκέων				ᾰ̓ρκεόμενος
	f	ᾰ̓ρκέουσᾰ				ᾰ̓ρκεομένη
	n	ᾰ̓ρκέον				ᾰ̓ρκεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ᾰ̓ρκῶ, ᾰ̓ρκοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ρκῶ	ᾰ̓ρκεῖς	ᾰ̓ρκεῖ	ᾰ̓ρκεῖτον	ᾰ̓ρκεῖτον	ᾰ̓ρκοῦμεν	ᾰ̓ρκεῖτε	ᾰ̓ρκοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓ρκῶ	ᾰ̓ρκῇς	ᾰ̓ρκῇ	ᾰ̓ρκῆτον	ᾰ̓ρκῆτον	ᾰ̓ρκῶμεν	ᾰ̓ρκῆτε	ᾰ̓ρκῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρκοίην, ᾰ̓ρκοῖμῐ	ᾰ̓ρκοίης, ᾰ̓ρκοῖς	ᾰ̓ρκοίη, ᾰ̓ρκοῖ	ᾰ̓ρκοῖτον, ᾰ̓ρκοίητον	ᾰ̓ρκοίτην, ᾰ̓ρκοιήτην	ᾰ̓ρκοῖμεν, ᾰ̓ρκοίημεν	ᾰ̓ρκοῖτε, ᾰ̓ρκοίητε	ᾰ̓ρκοῖεν, ᾰ̓ρκοίησᾰν
	imperative		ᾰ̓́ρκει	ᾰ̓ρκείτω	ᾰ̓ρκεῖτον	ᾰ̓ρκείτων		ᾰ̓ρκεῖτε	ᾰ̓ρκούντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓ρκοῦμαι	ᾰ̓ρκεῖ, ᾰ̓ρκῇ	ᾰ̓ρκεῖται	ᾰ̓ρκεῖσθον	ᾰ̓ρκεῖσθον	ᾰ̓ρκούμεθᾰ	ᾰ̓ρκεῖσθε	ᾰ̓ρκοῦνται
	subjunctive	ᾰ̓ρκῶμαι	ᾰ̓ρκῇ	ᾰ̓ρκῆται	ᾰ̓ρκῆσθον	ᾰ̓ρκῆσθον	ᾰ̓ρκώμεθᾰ	ᾰ̓ρκῆσθε	ᾰ̓ρκῶνται
	optative	ᾰ̓ρκοίμην	ᾰ̓ρκοῖο	ᾰ̓ρκοῖτο	ᾰ̓ρκοῖσθον	ᾰ̓ρκοίσθην	ᾰ̓ρκοίμεθᾰ	ᾰ̓ρκοῖσθε	ᾰ̓ρκοῖντο
	imperative		ᾰ̓ρκοῦ	ᾰ̓ρκείσθω	ᾰ̓ρκεῖσθον	ᾰ̓ρκείσθων		ᾰ̓ρκεῖσθε	ᾰ̓ρκείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓ρκεῖν				ᾰ̓ρκεῖσθαι
participle	m	ᾰ̓ρκῶν				ᾰ̓ρκούμενος
	f	ᾰ̓ρκοῦσᾰ				ᾰ̓ρκουμένη
	n	ᾰ̓ρκοῦν				ᾰ̓ρκούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤρκεον, ἠρκεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρκεον	ἤρκεες	ἤρκεε(ν)	ἠρκέετον	ἠρκεέτην	ἠρκέομεν	ἠρκέετε	ἤρκεον
middle/ passive	indicative	ἠρκεόμην	ἠρκέου	ἠρκέετο	ἠρκέεσθον	ἠρκεέσθην	ἠρκεόμεθᾰ	ἠρκέεσθε	ἠρκέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤρκουν, ἠρκούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρκουν	ἤρκεις	ἤρκει	ἠρκεῖτον	ἠρκείτην	ἠρκοῦμεν	ἠρκεῖτε	ἤρκουν
middle/ passive	indicative	ἠρκούμην	ἠρκοῦ	ἠρκεῖτο	ἠρκεῖσθον	ἠρκείσθην	ἠρκούμεθᾰ	ἠρκεῖσθε	ἠρκοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̓ρκέσω, ᾰ̓ρκέσομαι, ᾰ̓ρκεσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ρκέσω	ᾰ̓ρκέσεις	ᾰ̓ρκέσει	ᾰ̓ρκέσετον	ᾰ̓ρκέσετον	ᾰ̓ρκέσομεν	ᾰ̓ρκέσετε	ᾰ̓ρκέσουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̓ρκέσοιμῐ	ᾰ̓ρκέσοις	ᾰ̓ρκέσοι	ᾰ̓ρκέσοιτον	ᾰ̓ρκεσοίτην	ᾰ̓ρκέσοιμεν	ᾰ̓ρκέσοιτε	ᾰ̓ρκέσοιεν
middle	indicative	ᾰ̓ρκέσομαι	ᾰ̓ρκέσῃ, ᾰ̓ρκέσει	ᾰ̓ρκέσεται	ᾰ̓ρκέσεσθον	ᾰ̓ρκέσεσθον	ᾰ̓ρκεσόμεθᾰ	ᾰ̓ρκέσεσθε	ᾰ̓ρκέσονται
middle	optative	ᾰ̓ρκεσοίμην	ᾰ̓ρκέσοιο	ᾰ̓ρκέσοιτο	ᾰ̓ρκέσοισθον	ᾰ̓ρκεσοίσθην	ᾰ̓ρκεσοίμεθᾰ	ᾰ̓ρκέσοισθε	ᾰ̓ρκέσοιντο
passive	indicative	ᾰ̓ρκεσθήσομαι	ᾰ̓ρκεσθήσῃ	ᾰ̓ρκεσθήσεται	ᾰ̓ρκεσθήσεσθον	ᾰ̓ρκεσθήσεσθον	ᾰ̓ρκεσθησόμεθᾰ	ᾰ̓ρκεσθήσεσθε	ᾰ̓ρκεσθήσονται
passive	optative	ᾰ̓ρκεσθησοίμην	ᾰ̓ρκεσθήσοιο	ᾰ̓ρκεσθήσοιτο	ᾰ̓ρκεσθήσοισθον	ᾰ̓ρκεσθησοίσθην	ᾰ̓ρκεσθησοίμεθᾰ	ᾰ̓ρκεσθήσοισθε	ᾰ̓ρκεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓ρκέσειν			ᾰ̓ρκέσεσθαι		ᾰ̓ρκεσθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓ρκέσων			ᾰ̓ρκεσόμενος		ᾰ̓ρκεσθησόμενος
	f	ᾰ̓ρκέσουσᾰ			ᾰ̓ρκεσομένη		ᾰ̓ρκεσθησομένη
	n	ᾰ̓ρκέσον			ᾰ̓ρκεσόμενον		ᾰ̓ρκεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤρκεσᾰ, ἠρκεσᾰ́μην, ἠρκέσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρκεσᾰ	ἤρκεσᾰς	ἤρκεσε(ν)	ἠρκέσᾰτον	ἠρκεσᾰ́την	ἠρκέσᾰμεν	ἠρκέσᾰτε	ἤρκεσᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ρκέσω	ᾰ̓ρκέσῃς	ᾰ̓ρκέσῃ	ᾰ̓ρκέσητον	ᾰ̓ρκέσητον	ᾰ̓ρκέσωμεν	ᾰ̓ρκέσητε	ᾰ̓ρκέσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρκέσαιμῐ	ᾰ̓ρκέσειᾰς, ᾰ̓ρκέσαις	ᾰ̓ρκέσειε(ν), ᾰ̓ρκέσαι	ᾰ̓ρκέσαιτον	ᾰ̓ρκεσαίτην	ᾰ̓ρκέσαιμεν	ᾰ̓ρκέσαιτε	ᾰ̓ρκέσειᾰν, ᾰ̓ρκέσαιεν
	imperative		ᾰ̓́ρκεσον	ᾰ̓ρκεσᾰ́τω	ᾰ̓ρκέσᾰτον	ᾰ̓ρκεσᾰ́των		ᾰ̓ρκέσᾰτε	ᾰ̓ρκεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρκεσᾰ́μην	ἠρκέσω	ἠρκέσᾰτο	ἠρκέσᾰσθον	ἠρκεσᾰ́σθην	ἠρκεσᾰ́μεθᾰ	ἠρκέσᾰσθε	ἠρκέσᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓ρκέσωμαι	ᾰ̓ρκέσῃ	ᾰ̓ρκέσηται	ᾰ̓ρκέσησθον	ᾰ̓ρκέσησθον	ᾰ̓ρκεσώμεθᾰ	ᾰ̓ρκέσησθε	ᾰ̓ρκέσωνται
	optative	ᾰ̓ρκεσαίμην	ᾰ̓ρκέσαιο	ᾰ̓ρκέσαιτο	ᾰ̓ρκέσαισθον	ᾰ̓ρκεσαίσθην	ᾰ̓ρκεσαίμεθᾰ	ᾰ̓ρκέσαισθε	ᾰ̓ρκέσαιντο
	imperative		ᾰ̓́ρκεσαι	ᾰ̓ρκεσᾰ́σθω	ᾰ̓ρκέσᾰσθον	ᾰ̓ρκεσᾰ́σθων		ᾰ̓ρκέσᾰσθε	ᾰ̓ρκεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρκέσθην	ἠρκέσθης	ἠρκέσθη	ἠρκέσθητον	ἠρκεσθήτην	ἠρκέσθημεν	ἠρκέσθητε	ἠρκέσθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ρκεσθῶ	ᾰ̓ρκεσθῇς	ᾰ̓ρκεσθῇ	ᾰ̓ρκεσθῆτον	ᾰ̓ρκεσθῆτον	ᾰ̓ρκεσθῶμεν	ᾰ̓ρκεσθῆτε	ᾰ̓ρκεσθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρκεσθείην	ᾰ̓ρκεσθείης	ᾰ̓ρκεσθείη	ᾰ̓ρκεσθεῖτον, ᾰ̓ρκεσθείητον	ᾰ̓ρκεσθείτην, ᾰ̓ρκεσθειήτην	ᾰ̓ρκεσθεῖμεν, ᾰ̓ρκεσθείημεν	ᾰ̓ρκεσθεῖτε, ᾰ̓ρκεσθείητε	ᾰ̓ρκεσθεῖεν, ᾰ̓ρκεσθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓ρκέσθητῐ	ᾰ̓ρκεσθήτω	ᾰ̓ρκέσθητον	ᾰ̓ρκεσθήτων		ᾰ̓ρκέσθητε	ᾰ̓ρκεσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓ρκέσαι			ᾰ̓ρκέσᾰσθαι		ᾰ̓ρκεσθῆναι
participle	m	ᾰ̓ρκέσᾱς			ᾰ̓ρκεσᾰ́μενος		ᾰ̓ρκεσθείς
	f	ᾰ̓ρκέσᾱσᾰ			ᾰ̓ρκεσᾰμένη		ᾰ̓ρκεσθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓ρκέσᾰν			ᾰ̓ρκεσᾰ́μενον		ᾰ̓ρκεσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἤρκεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἤρκεμαι	ἤρκεσαι	ἤρκεται	ἤρκεσθον	ἤρκεσθον	ἠρκέμεθᾰ	ἤρκεσθε	ἤρκενται
	subjunctive	ἠρκεμένος ὦ	ἠρκεμένος ᾖς	ἠρκεμένος ᾖ	ἠρκεμένω ἦτον	ἠρκεμένω ἦτον	ἠρκεμένοι ὦμεν	ἠρκεμένοι ἦτε	ἠρκεμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠρκεμένος εἴην	ἠρκεμένος εἴης	ἠρκεμένος εἴη	ἠρκεμένοι εἴητον/εἶτον	ἠρκεμένω εἰήτην/εἴτην	ἠρκεμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠρκεμένοι εἴητε/εἶτε	ἠρκεμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἤρκεσο	ἠρκέσθω	ἤρκεσθον	ἠρκέσθων		ἤρκεσθε	ἠρκέσθων
						middle/passive
infinitive						ἠρκέσθαι
participle	m					ἠρκεμένος
	f					ἠρκεμένη
	n					ἠρκεμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

αὐτάρκης (autárkēs)
Ἀρκείσιος (Arkeísios)
Ἀρκεσίλαος (Arkesílaos)

References

ἀρκέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀρκέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀρκέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἀρκέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
ἀρκέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἀρκέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)
ἀρκέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G0714 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.