ὀρέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.ré.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈrɛ.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈre.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈre.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈre.on/

Noun

ὀρέων • (oréōn)

genitive plural of ὄρος (óros)

Participle

ὀρέων • (oréōn) m (feminine ὀρέουσᾰ, neuter ὀρέον); first/third declension

future active participle of ὄρνῡμι (órnūmi)

Declension

First and third declension of ὀρέων; ὀρέουσᾰ; ὀρέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀρέων oréōn	ὀρέουσᾰ oréousa	ὀρέον oréon	ὀρέοντε oréonte	ὀρεούσᾱ oreoúsā	ὀρέοντε oréonte	ὀρέοντες oréontes	ὀρέουσαι oréousai	ὀρέοντᾰ oréonta
Genitive	ὀρέοντος oréontos	ὀρεούσης oreoúsēs	ὀρέοντος oréontos	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρεούσαιν oreoúsain	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρεόντων oreóntōn	ὀρεουσῶν oreousôn	ὀρεόντων oreóntōn
Dative	ὀρέοντῐ oréonti	ὀρεούσῃ oreoúsēi	ὀρέοντῐ oréonti	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρεούσαιν oreoúsain	ὀρεόντοιν oreóntoin	ὀρέουσῐ / ὀρέουσῐν oréousi(n)	ὀρεούσαις oreoúsais	ὀρέουσῐ / ὀρέουσῐν oréousi(n)
Accusative	ὀρέοντᾰ oréonta	ὀρέουσᾰν oréousan	ὀρέον oréon	ὀρέοντε oréonte	ὀρεούσᾱ oreoúsā	ὀρέοντε oréonte	ὀρέοντᾰς oréontas	ὀρεούσᾱς oreoúsās	ὀρέοντᾰ oréonta
Vocative	ὀρέων oréōn	ὀρέουσᾰ oréousa	ὀρέον oréon	ὀρέοντε oréonte	ὀρεούσᾱ oreoúsā	ὀρέοντε oréonte	ὀρέοντες oréontes	ὀρέουσαι oréousai	ὀρέοντᾰ oréonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀρεόντως oreóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.