ὄρνυμι

Ancient Greek

Alternative forms

ὀρνύω (ornúō)

Etymology

From Proto-Indo-European *h₃er- (“to move, stir, spring”). Cognates include Sanskrit ऋणोति (ṛṇóti) and Latin orior. Compare also Old Armenian յառնեմ (yaṙnem). The Epic athematic middle aorist form ὦρτο (ôrto) matches exactly with Sanskrit आर्त (ārta), the equivalent form of ऋणोति (ṛṇóti).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ór.nyː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈor.ny.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈor.ny.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈor.ny.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈor.ni.mi/

Verb

ὄρνῡμῐ • (órnūmi)

to set upon, let loose upon, move on
to awaken, arouse
to raise, excite
to stir up, encourage, exhort, cheer on

Inflection

Present: ὄρνῡμῐ, ὄρνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄρνῡμῐ	ὄρνῡς	ὄρνῡσῐ(ν)	ὄρνῠτον	ὄρνῠτον	ὄρνῠμεν	ὄρνῠτε	ὀρνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὀρνῠ́ω	ὀρνῠ́ῃς	ὀρνῠ́ῃ	ὀρνῠ́ητον	ὀρνῠ́ητον	ὀρνῠ́ωμεν	ὀρνῠ́ητε	ὀρνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ὀρνῠ́οιμῐ	ὀρνῠ́οις	ὀρνῠ́οι	ὀρνῠ́οιτον	ὀρνῠοίτην	ὀρνῠ́οιμεν	ὀρνῠ́οιτε	ὀρνῠ́οιεν
	imperative		ὄρνῡ	ὀρνῠ́τω	ὄρνῠτον	ὀρνῠ́των		ὄρνῠτε	ὀρνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	ὄρνῠμαι	ὄρνῠσαι	ὄρνῠται	ὄρνῠσθον	ὄρνῠσθον	ὀρνῠ́μεθα	ὄρνῠσθε	ὄρνῠνται
	subjunctive	ὀρνῠ́ωμαι	ὀρνῠ́ῃ	ὀρνῠ́ηται	ὀρνῠ́ησθον	ὀρνῠ́ησθον	ὀρνῠώμεθᾰ	ὀρνῠ́ησθε	ὀρνῠ́ωνται
	optative	ὀρνῠοίμην	ὀρνῠ́οιο	ὀρνῠ́οιτο	ὀρνῠ́οισθον	ὀρνῠοίσθην	ὀρνῠοίμεθᾰ	ὀρνῠ́οισθε	ὀρνῠ́οιντο
	imperative		ὄρνῠσο, ὄρνυσθε	ὀρνῠ́σθω	ὄρνῠσθον	ὀρνῠ́σθων		ὄρνῠσθε	ὀρνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀρνῠ́ναι				ὄρνῠσθαι
participle	m	ὀρνῡ́ς				ὀρνῠ́μενος
	f	ὀρνῦσᾰ				ὀρνῠμένη
	n	ὀρνῠ́ν				ὀρνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὤρνῡν, ὠρνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρνῡν	ὤρνῡς	ὤρνῡ	ὤρνῠτον	ὠρνῠ́την	ὤρνῠμεν	ὤρνῠτε	ὤρνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠρνῠ́μην	ὤρνῠσο	ὤρνῠτο	ὤρνῠσθον	ὠρνῠ́σθην	ὠρνῠ́μεθᾰ	ὤρνῠσθε	ὤρνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὄρσω, ὄρσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄρσω	ὄρσεις	ὄρσει	ὄρσετον	ὄρσετον	ὄρσομεν	ὄρσετε	ὄρσουσῐ(ν)
active	optative	ὄρσοιμῐ	ὄρσοις	ὄρσοι	ὄρσοιτον	ὀρσοίτην	ὄρσοιμεν	ὄρσοιτε	ὄρσοιεν
middle	indicative	ὄρσομαι	ὄρσῃ, ὄρσει	ὄρσεται	ὄρσεσθον	ὄρσεσθον	ὀρσόμεθᾰ	ὄρσεσθε	ὄρσονται
middle	optative	ὀρσοίμην	ὄρσοιο	ὄρσοιτο	ὄρσοισθον	ὀρσοίσθην	ὀρσοίμεθᾰ	ὄρσοισθε	ὄρσοιντο
		active			middle
infinitive		ὄρσειν			ὄρσεσθαι
participle	m	ὄρσων			ὀρσόμενος
	f	ὄρσουσᾰ			ὀρσομένη
	n	ὄρσον			ὀρσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀρέω, ὀρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρέω	ὀρέεις	ὀρέει	ὀρέετον	ὀρέετον	ὀρέομεν	ὀρέετε	ὀρέουσῐ(ν)
active	optative	ὀρέοιμῐ	ὀρέοισ(θᾰ)	ὀρέοι	ὀρέοιτον	ὀρεοίτην	ὀρέοιμεν	ὀρέοιτε	ὀρέοιεν
middle	indicative	ὀρέομαι	ὀρέεαι	ὀρέεται	ὀρέεσθον	ὀρέεσθον	ὀρεόμε(σ)θᾰ	ὀρέεσθε	ὀρέονται
middle	optative	ὀρεοίμην	ὀρέοιο	ὀρέοιτο	ὀρέοισθον	ὀρεοίσθην	ὀρεοίμε(σ)θᾰ	ὀρέοισθε	ὀρεοίᾰτο
		active			middle
infinitive		ὀρέειν			ὀρέεσθαι
participle	m	ὀρέων			ὀρεόμενος
	f	ὀρέουσᾰ			ὀρεομένη
	n	ὀρέον			ὀρεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀρέω, ὀρεῦμαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρέω	ὀρεῖς	ὀρεῖ	ὀρεῖτον	ὀρεῖτον	ὀρεῦμεν	ὀρεῖτε	ὀρεῦσῐ(ν)
active	optative	ὀρέοιμι	ὀρέοις	ὀρέοι	ὀρέοιτον	ὀρεοίτην	ὀρέοιμεν	ὀρέοιτε	ὀρέοιεν
middle	indicative	ὀρεῦμαι	ὀρεῖαι/ὀρέαι	ὀρεῖται	ὀρεῖσθον	ὀρεῖσθον	ὀρεύμε(σ)θᾰ	ὀρεῖσθε	ὀρεῦνται
middle	optative	ὀρεοίμην	ὀρέοιο	ὀρέοιτο	ὀρέοισθον	ὀρεοίσθην	ὀρεοίμε(σ)θᾰ	ὀρέοισθε	Îὀρᾰ́το
		active			middle
infinitive		ὀρεῖν/ὀρήμεναι/ὀρῆναι			ὀρεῖσθαι
participle	m	ὀρέων			ὀρεύμενος
	f	ὀρεῦσᾰ			ὀρευμένη
	n	ὀρεῦν			ὀρεύμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὦρσᾰ, ὠρσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὦρσᾰ	ὦρσᾰς	ὦρσε(ν)	ὤρσᾰτον	ὠρσᾰ́την	ὤρσᾰμεν	ὤρσᾰτε	ὦρσᾰν
	subjunctive	ὄρσω	ὄρσῃς	ὄρσῃ	ὄρσητον	ὄρσητον	ὄρσωμεν	ὄρσητε	ὄρσωσῐ(ν)
	optative	ὄρσαιμῐ	ὄρσειᾰς, ὄρσαις	ὄρσειε(ν), ὄρσαι	ὄρσαιτον	ὀρσαίτην	ὄρσαιμεν	ὄρσαιτε	ὄρσειᾰν, ὄρσαιεν
	imperative		ὄρσον	ὀρσᾰ́τω	ὄρσᾰτον	ὀρσᾰ́των		ὄρσᾰτε	ὀρσᾰ́ντων
middle	indicative	ὠρσᾰ́μην	ὤρσω	ὤρσᾰτο	ὤρσᾰσθον	ὠρσᾰ́σθην	ὠρσᾰ́μεθᾰ	ὤρσᾰσθε	ὤρσᾰντο
	subjunctive	ὄρσωμαι	ὄρσῃ	ὄρσηται	ὄρσησθον	ὄρσησθον	ὀρσώμεθᾰ	ὄρσησθε	ὄρσωνται
	optative	ὀρσαίμην	ὄρσαιο	ὄρσαιτο	ὄρσαισθον	ὀρσαίσθην	ὀρσαίμεθᾰ	ὄρσαισθε	ὄρσαιντο
	imperative		ὄρσαι	ὀρσᾰ́σθω	ὄρσᾰσθον	ὀρσᾰ́σθων		ὄρσᾰσθε	ὀρσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὄρσαι			ὄρσᾰσθαι
participle	m	ὄρσᾱς			ὀρσᾰ́μενος
	f	ὄρσᾱσᾰ			ὀρσᾰμένη
	n	ὄρσᾰν			ὀρσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὄρσᾰσκᾰ, ὀρσᾰσκᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄρσᾰσκᾰ	ὄρσᾰσκᾰς	ὄρσᾰσκε(ν)	ὀρσᾰ́σκᾰτον	ὀρσᾰσκᾰ́την	ὀρσᾰ́σκᾰμεν	ὀρσᾰ́σκᾰτε	ὄρσᾰσκᾰν
middle	indicative	ὀρσᾰσκᾰ́μην	ὀρσᾰ́σκω	ὀρσᾰ́σκᾰτο	ὀρσᾰ́σκᾰσθον	ὀρσᾰσκᾰ́σθην	ὀρσᾰσκᾰ́με(σ)θᾰ	ὀρσᾰ́σκᾰσθε	ὀρσᾰ́σκᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὦρον, ὠρόμην, ὤρθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὦρον	ὦρες	ὦρε(ν)	ὤρετον	ὠρέτην	ὤρομεν	ὤρετε	ὦρον
	subjunctive	ὄρω, ὄρωμῐ	ὄρῃς, ὄρῃσθᾰ	ὄρῃ, ὄρῃσῐ	ὄρητον	ὄρητον	ὄρωμεν	ὄρητε	ὄρωσῐ(ν)
	optative	ὄροιμῐ	ὄροις/ὄροισθᾰ	ὄροι	ὀρεῖτον	ὀρείτην	ὀρεῖμεν	ὀρεῖτε	ὀρεῖεν
	imperative		ὄρε	ὀρέτω	ὄρετον	ὀρέτων		ὄρετε	ὀρόντων
middle	indicative	ὠρόμην	ὤρεο	ὤρετο, ὦρτο	ὤρεσθον	ὠρέσθην	ὠρόμε(σ)θᾰ	ὤρεσθε	ὤροντο
	subjunctive	ὄρωμαι, ὀρώμαιμῐ	ὄρηαι, ὄρηαι	ὄρηται, ὀρήταισῐ	ὄρησθον	ὄρησθον	ὀρώμε(σ)θᾰ	ὄρησθε	ὄρωνται
	optative	ὀροίμην	ὄροιο	ὄροιτο	ὄροισθον	ὀροίσθην	ὀροίμε(σ)θᾰ	ὄροισθε	ὀροίᾰτο
	imperative		ὄρσο, ὄρσεο, ὄρσευ	ὀρέσθω	ὄρεσθον	ὀρέσθων		ὄρεσθε	ὀρέσθων
passive	indicative	ὤρθην	ὤρθης	ὤρθη	ὤρθητον	ὠρθήτην	ὤρθημεν	ὤρθητε	ὤρθησᾰν, ὦρθεν
	subjunctive	ὀρθῶ, ὀρθῶμῐ	ὀρθῇς, ὀρθῇσθᾰ	ὀρθῇ, ὀρθῇσῐ	ὀρθῆτον	ὀρθῆτον	ὀρθῶμεν	ὀρθῆτε	ὀρθῶσῐ(ν)
	optative	ὀρθείην	ὀρθείης	ὀρθείη	ὀρθεῖτον, ὀρθείητον	ὀρθείτην, ὀρθειήτην	ὀρθεῖμεν, ὀρθείημεν	ὀρθεῖτε, ὀρθείητε	ὄρθειεν, ὀρθείησᾰν
	imperative		ὄρθητῐ	ὀρθήτω	ὄρθητον	ὀρθήτων		ὄρθητε	ὀρθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀρεῖν/ὀρέμεν(αι)			ὄρθαι		ὀρθῆναι/ὀρθήμεναι
participle	m	ὀρών			ὀρόμενος, ὄρμενος		ὀρθείς
	f	ὀροῦσᾰ			ὀρομένη, ὀρμένη		ὀρθεῖσᾰ
	n	ὀρόν			ὀρόμενον, ὄρμενον		ὀρθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὀρόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ὀρόμην	ὄρεο	ὄρετο	ὄρεσθον	ὀρέσθην	ὀρόμε(σ)θᾰ	ὄρεσθε	ὄροντο, ὀρέοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤρορον, ὠρορόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤρορον	ὤρορες	ὤρορε(ν)	ὠρόρετον	ὠρορέτην	ὠρόρομεν	ὠρόρετε	ὤρορον
	subjunctive	ὀρόρω, ὀρόρωμῐ	ὀρόρῃς, ὀρόρῃσθᾰ	ὀρόρῃ, ὀρόρῃσῐ	ὀρόρητον	ὀρόρητον	ὀρόρωμεν	ὀρόρητε	ὀρόρωσῐ(ν)
	optative	ὀρόροιμῐ	ὀρόροις/ὀρόροισθᾰ	ὀρόροι	ὀρορεῖτον	ὀρορείτην	ὀρορεῖμεν	ὀρορεῖτε	ὀρορεῖεν
	imperative		ὄρορε	ὀρορέτω	ὀρόρετον	ὀρορέτων		ὀρόρετε	ὀρορόντων
middle	indicative	ὠρορόμην	ὠρόρεο	ὠρόρετο	ὠρόρεσθον	ὠρορέσθην	ὠρορόμε(σ)θᾰ	ὠρόρεσθε	ὠρόροντο
	subjunctive	ὀρόρωμαι, ὀρορώμαιμῐ	ὀρόρηαι, ὀρόρηαι	ὀρόρηται, ὀρορήταισῐ	ὀρόρησθον	ὀρόρησθον	ὀρορώμε(σ)θᾰ	ὀρόρησθε	ὀρόρωνται
	optative	ὀροροίμην	ὀρόροιο	ὀρόροιτο	ὀρόροισθον	ὀροροίσθην	ὀροροίμε(σ)θᾰ	ὀρόροισθε	ὀροροίᾰτο
	imperative		ὀρόρεο	ὀρορέσθω	ὀρόρεσθον	ὀρορέσθων		ὀρόρεσθε	ὀρορέσθων
		active			middle
infinitive		ὀρορεῖν/ὀρορέμεν(αι)			ὀρορέσθαι
participle	m	ὀρορών			ὀρορόμενος
	f	ὀροροῦσᾰ			ὀρορομένη
	n	ὀρορόν			ὀρορόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὄρωρᾰ, ὀρώρεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὄρωρᾰ	ὄρωρᾰς	ὄρωρε(ν)	ὀρώρᾰτον	ὀρώρᾰτον	ὀρώρᾰμεν	ὀρώρᾰτε	ὀρώρᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὀρώρω	ὀρώρῃς	ὀρώρῃ	ὀρώρητον	ὀρώρητον	ὀρώρωμεν	ὀρώρητε	ὀρώρωσῐ(ν)
	optative	ὀρώροιμῐ, ὀρωροίην	ὀρώροις, ὀρωροίης	ὀρώροι, ὀρωροίη	ὀρώροιτον	ὀρωροίτην	ὀρώροιμεν	ὀρώροιτε	ὀρώροιεν
	imperative		ὄρωρε	ὀρωρέτω	ὀρώρετον	ὀρωρέτων		ὀρώρετε	ὀρωρόντων
middle/ passive	indicative	ὀρώρεμαι	ὀρώρεσαι	ὀρώρεται	ὀρώρεσθον	ὀρώρεσθον	ὀρωρέμεθᾰ	ὀρώρεσθε	ὀρώρενται
	subjunctive	ὀρωρεμένος ὦ	ὀρωρεμένος ᾖς	ὀρωρεμένος ᾖ	ὀρωρεμένω ἦτον	ὀρωρεμένω ἦτον	ὀρωρεμένοι ὦμεν	ὀρωρεμένοι ἦτε	ὀρωρεμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὀρωρεμένος εἴην	ὀρωρεμένος εἴης	ὀρωρεμένος εἴη	ὀρωρεμένοι εἴητον/εἶτον	ὀρωρεμένω εἰήτην/εἴτην	ὀρωρεμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὀρωρεμένοι εἴητε/εἶτε	ὀρωρεμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὀρώρεσο	ὀρωρέσθω	ὀρώρεσθον	ὀρωρέσθων		ὀρώρεσθε	ὀρωρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀρωρέναι				ὀρωρέσθαι
participle	m	ὀρωρώς				ὀρωρεμένος
	f	ὀρωρυῖᾰ				ὀρωρεμένη
	n	ὀρωρός				ὀρωρεμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὀρώρειν, ὀρωρέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀρώρειν, ὀρώρη	ὀρώρεις, ὀρώρης	ὀρώρει(ν)	ὀρώρετον	ὀρωρέτην	ὀρώρεμεν	ὀρώρετε	ὀρώρεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὀρωρέμην	ὀρώρεσο	ὀρώρετο	ὀρώρεσθον	ὀρωρέσθην	ὀρωρέμεθᾰ	ὀρώρεσθε	ὀρώρεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

ὄρνυμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ὄρνυμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ὄρνυμι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ὄρνυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ὄρνυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume I, Bern, München: Francke Verlag, page 326

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.