Themisto
Latin
Etymology
From Ancient Greek Θεμιστώ (Themistṓ).
Proper noun
Themistō f
- Themisto
- Hyginus, fabulae, Themisto; in: Hygini fabulae, edidit Mauricius Schmidt, Jena, 1872, page 38:
- Athamas Aeoli filius habuit ex Nebula uxore filium Phrixum et filiam Hellen, et ex Themisto Hypsei filia filios duos, Sphincium et Orchomenum, et ex Ino Cadmi filia filios duos, Learchum et Melicerten. Themisto, quod se Ino coniugio privasset, filios eius interficere voluit. [...] Themisto cognita re ipsa se interfecit.
- Hyginus, fabulae, Themisto; in: Hygini fabulae, edidit Mauricius Schmidt, Jena, 1872, page 38:
Inflection
Third declension, Greek type
Number | Singular |
---|---|
nominative | Themistō |
genitive | — |
dative | — |
accusative | — |
ablative | Themistō |
vocative | — |
References
- Themisto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette, page 1568
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.