aanmerken
Dutch
Alternative forms
- aenmerken (obsolete)
Etymology
From Middle Dutch aenmerken, aenmercken. Equivalent to aan + merken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌmɛr.kə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧mer‧ken
Verb
aanmerken
- (transitive) to comment, to remark (usually suggesting criticism)
- Synonym: opmerken
- (transitive) to label, to denote [+ als (as)] (to categorise by naming)
- De raadsman merkte de uitspraken aan als infame laster.
- The attorney qualified the utterances as scandalous libel.
- (transitive, dated) to note, to take notice
- 1784, Elizabeth Wolff & Agatha Pieters Deken, Historie van den heer Willem Leevend, vol. 1, Isaac van Cleef (publ.), page 171.
- Gy hebt de bekwaamheid om onüitspreeklyk lief en beminlyk te zyn; zo zelf, dat men niet eens aanmerkt, dat gy niet mooi zyt.
- 1784, Elizabeth Wolff & Agatha Pieters Deken, Historie van den heer Willem Leevend, vol. 1, Isaac van Cleef (publ.), page 171.
Inflection
| Inflection of aanmerken (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanmerken | ||||||||
| past singular | merkte aan | ||||||||
| past participle | aangemerkt | ||||||||
| infinitive | aanmerken | ||||||||
| gerund | aanmerken n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | merk aan | merkte aan | aanmerk | aanmerkte | |||||
| 2nd person sing. (jij) | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte | |||||
| 2nd person sing. (u) | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte | |||||
| 2nd person sing. (gij) | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte | |||||
| 3rd person singular | merkt aan | merkte aan | aanmerkt | aanmerkte | |||||
| plural | merken aan | merkten aan | aanmerken | aanmerkten | |||||
| subjunctive sing.1 | merke aan | merkte aan | aanmerke | aanmerkte | |||||
| subjunctive plur.1 | merken aan | merkten aan | aanmerken | aanmerkten | |||||
| imperative sing. | merk aan | ||||||||
| imperative plur.1 | merkt aan | ||||||||
| participles | aanmerkend | aangemerkt | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- aanmerkelijk
- aanmerking
- onaangemerkt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.