aanschreeuwen
Dutch
Etymology
From aan + schreeuwen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌsxreːu̯.ə(n)/
- Hyphenation: aan‧schreeu‧wen
Verb
aanschreeuwen
Inflection
| Inflection of aanschreeuwen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanschreeuwen | |||
| past singular | schreeuwde aan | |||
| past participle | aangeschreeuwd | |||
| infinitive | aanschreeuwen | |||
| gerund | aanschreeuwen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schreeuw aan | schreeuwde aan | aanschreeuw | aanschreeuwde |
| 2nd person sing. (jij) | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
| 2nd person sing. (u) | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
| 2nd person sing. (gij) | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
| 3rd person singular | schreeuwt aan | schreeuwde aan | aanschreeuwt | aanschreeuwde |
| plural | schreeuwen aan | schreeuwden aan | aanschreeuwen | aanschreeuwden |
| subjunctive sing.1 | schreeuwe aan | schreeuwde aan | aanschreeuwe | aanschreeuwde |
| subjunctive plur.1 | schreeuwen aan | schreeuwden aan | aanschreeuwen | aanschreeuwden |
| imperative sing. | schreeuw aan | |||
| imperative plur.1 | schreeuwt aan | |||
| participles | aanschreeuwend | aangeschreeuwd | ||
| 1) Archaic. | ||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.