acordonar
Spanish
Etymology
From cordón.
Pronunciation
- IPA(key): /akordoˈnaɾ/, [akorðoˈnaɾ]
Verb
acordonar (first-person singular present acordono, first-person singular preterite acordoné, past participle acordonado)
- to cordon off
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive acordonar | |||||||
dative | acordonarme | acordonarte | acordonarle, acordonarse | acordonarnos | acordonaros | acordonarles, acordonarse | |
accusative | acordonarme | acordonarte | acordonarlo, acordonarla, acordonarse | acordonarnos | acordonaros | acordonarlos, acordonarlas, acordonarse | |
with gerund acordonando | |||||||
dative | acordonándome | acordonándote | acordonándole, acordonándose | acordonándonos | acordonándoos | acordonándoles, acordonándose | |
accusative | acordonándome | acordonándote | acordonándolo, acordonándola, acordonándose | acordonándonos | acordonándoos | acordonándolos, acordonándolas, acordonándose | |
with informal second-person singular imperative acordona | |||||||
dative | acordóname | acordónate | acordónale | acordónanos | not used | acordónales | |
accusative | acordóname | acordónate | acordónalo, acordónala | acordónanos | not used | acordónalos, acordónalas | |
with formal second-person singular imperative acordone | |||||||
dative | acordóneme | not used | acordónele, acordónese | acordónenos | not used | acordóneles | |
accusative | acordóneme | not used | acordónelo, acordónela, acordónese | acordónenos | not used | acordónelos, acordónelas | |
with first-person plural imperative acordonemos | |||||||
dative | not used | acordonémoste | acordonémosle | acordonémonos | acordonémoos | acordonémosles | |
accusative | not used | acordonémoste | acordonémoslo, acordonémosla | acordonémonos | acordonémoos | acordonémoslos, acordonémoslas | |
with informal second-person plural imperative acordonad | |||||||
dative | acordonadme | not used | acordonadle | acordonadnos | acordonaos | acordonadles | |
accusative | acordonadme | not used | acordonadlo, acordonadla | acordonadnos | acordonaos | acordonadlos, acordonadlas | |
with formal second-person plural imperative acordonen | |||||||
dative | acordónenme | not used | acordónenle | acordónennos | not used | acordónenles, acordónense | |
accusative | acordónenme | not used | acordónenlo, acordónenla | acordónennos | not used | acordónenlos, acordónenlas, acordónense |
Derived terms
Further reading
- “acordonar” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.