bedriegelijk

Dutch

Etymology

From bedriegen + -e- + -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈdri.ɣə.lək/
  • Hyphenation: be‧drie‧ge‧lijk

Adjective

bedriegelijk (comparative bedriegelijker, superlative bedriegelijkst)

  1. Superseded spelling of bedrieglijk.

Inflection

Inflection of bedriegelijk
uninflected bedriegelijk
inflected bedriegelijke
comparative bedriegelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial bedriegelijkbedriegelijkerhet bedriegelijkst
het bedriegelijkste
indefinite m./f. sing. bedriegelijkebedriegelijkerebedriegelijkste
n. sing. bedriegelijkbedriegelijkerbedriegelijkste
plural bedriegelijkebedriegelijkerebedriegelijkste
definite bedriegelijkebedriegelijkerebedriegelijkste
partitive bedriegelijksbedriegelijkers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.