bifurcatus

Latin

Etymology

From bi- + furcatus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /bi.furˈkaː.tus/, [bɪ.fʊrˈkaː.tʊs]

Adjective

bifurcātus (feminine bifurcāta, neuter bifurcātum); first/second declension

  1. forked in two; bifurcated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative bifurcātus bifurcāta bifurcātum bifurcātī bifurcātae bifurcāta
Genitive bifurcātī bifurcātae bifurcātī bifurcātōrum bifurcātārum bifurcātōrum
Dative bifurcātō bifurcātō bifurcātīs
Accusative bifurcātum bifurcātam bifurcātum bifurcātōs bifurcātās bifurcāta
Ablative bifurcātō bifurcātā bifurcātō bifurcātīs
Vocative bifurcāte bifurcāta bifurcātum bifurcātī bifurcātae bifurcāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.