blijken

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈblɛi̯kə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: blij‧ken
  • Rhymes: -ɛi̯kən

Etymology 1

From Middle Dutch bliken, from Old Dutch *blīcan, from Proto-Germanic *blīkaną, *blīkijaną.

Verb

blijken

  1. (intransitive) to appear, to become apparent
  2. (copulative) to appear
  3. (copulative) to turn out
    Oorspronkelijk was het Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo overeind te blijven, maar het bleek dermate populair dat het nooit is afgebroken.
    Originally, the Atomium was meant to remain standing only during the Expo, but it turned out so popular that it has never been taken down.
Inflection
Inflection of blijken (strong class 1)
infinitive blijken
past singular bleek
past participle gebleken
infinitive blijken
gerund blijken n
present tense past tense
1st person singular blijkbleek
2nd person sing. (jij) blijktbleek
2nd person sing. (u) blijktbleek
2nd person sing. (gij) blijktbleekt
3rd person singular blijktbleek
plural blijkenbleken
subjunctive sing.1 blijkebleke
subjunctive plur.1 blijkenbleken
imperative sing. blijk
imperative plur.1 blijkt
participles blijkendgebleken
1) Archaic.
Derived terms
Descendants
  • Afrikaans: blyk

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Noun

blijken

  1. plural of blijk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.