cantabilis

Latin

Etymology

From cantō, cantāre + -bilis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kanˈtaː.bi.lis/, [kanˈtaː.bɪ.lɪs]

Adjective

cantābilis (neuter cantābile); third declension

  1. worthy to be sung
  2. singable

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cantābilis cantābile cantābilēs cantābilia
Genitive cantābilis cantābilis cantābilium cantābilium
Dative cantābilī cantābilī cantābilibus cantābilibus
Accusative cantābilem cantābile cantābilēs, cantābilīs cantābilia
Ablative cantābilī cantābilī cantābilibus cantābilibus
Vocative cantābilis cantābile cantābilēs cantābilia

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.