cantabilis
Latin
Etymology
From cantō, cantāre + -bilis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kanˈtaː.bi.lis/, [kanˈtaː.bɪ.lɪs]
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | cantābilis | cantābile | cantābilēs | cantābilia | |
Genitive | cantābilis | cantābilis | cantābilium | cantābilium | |
Dative | cantābilī | cantābilī | cantābilibus | cantābilibus | |
Accusative | cantābilem | cantābile | cantābilēs, cantābilīs | cantābilia | |
Ablative | cantābilī | cantābilī | cantābilibus | cantābilibus | |
Vocative | cantābilis | cantābile | cantābilēs | cantābilia |
References
- cantabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- cantabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.