ciupać

Polish

Etymology

From Old Polish cupać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕu.pat͡ɕ/

Verb

ciupać impf

  1. (transitive, colloquial) to chop (to cut into pieces)
  2. (transitive, colloquial) to play cards
    Synonym: ciupciać

Conjugation
Conjugation of ciupać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive ciupać
present tense 1st ciupię ciupiemy
2nd ciupiesz ciupiecie
3rd ciupie ciupią
past tense 1st ciupałem ciupałam ciupaliśmy ciupałyśmy
2nd ciupałeś ciupałaś ciupaliście ciupałyście
3rd ciupał ciupała ciupało ciupali ciupały
future tense 1st będę ciupał1 będę ciupała1 będziemy ciupali1 będziemy ciupały1
2nd będziesz ciupał1 będziesz ciupała1 będziecie ciupali1 będziecie ciupały1
3rd będzie ciupał1 będzie ciupała1 będzie ciupało1 będą ciupali1 będą ciupały1
conditional 1st ciupałbym ciupałabym ciupalibyśmy ciupałybyśmy
2nd ciupałbyś ciupałabyś ciupalibyście ciupałybyście
3rd ciupałby ciupałaby ciupałoby ciupaliby ciupałyby
imperative 1st — ciupmy
2nd ciup ciupcie
3rd niech ciupie niech ciupią
active adjectival participle ciupiący ciupiąca ciupiące ciupiący ciupiące
passive adjectival participle ciupany ciupana ciupane ciupani ciupane
contemporary adverbial participle ciupiąc
impersonal past ciupano
verbal noun ciupanie
1 or: będę ciupać, będziesz ciupać etc.

Derived terms

Further reading
  • ciupać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.