dispecto
Latin
Verb
dispectō (present infinitive dispectāre); first conjugation, no perfect or supine stem
Conjugation
Conjugation of dispectō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dispectō | dispectās | dispectat | dispectāmus | dispectātis | dispectant |
imperfect | dispectābam | dispectābās | dispectābat | dispectābāmus | dispectābātis | dispectābant | |
future | dispectābō | dispectābis | dispectābit | dispectābimus | dispectābitis | dispectābunt | |
passive | present | dispector | dispectāris, dispectāre | dispectātur | dispectāmur | dispectāminī | dispectantur |
imperfect | dispectābar | dispectābāris, dispectābāre | dispectābātur | dispectābāmur | dispectābāminī | dispectābantur | |
future | dispectābor | dispectāberis, dispectābere | dispectābitur | dispectābimur | dispectābiminī | dispectābuntur | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dispectem | dispectēs | dispectet | dispectēmus | dispectētis | dispectent |
imperfect | dispectārem | dispectārēs | dispectāret | dispectārēmus | dispectārētis | dispectārent | |
passive | present | dispecter | dispectēris, dispectēre | dispectētur | dispectēmur | dispectēminī | dispectentur |
imperfect | dispectārer | dispectārēris, dispectārēre | dispectārētur | dispectārēmur | dispectārēminī | dispectārentur | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dispectā | — | — | dispectāte | — |
future | — | dispectātō | dispectātō | — | dispectātōte | dispectantō | |
passive | present | — | dispectāre | — | — | dispectāminī | — |
future | — | dispectātor | dispectātor | — | — | dispectantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dispectāre | — | — | dispectārī | — | — | |
participles | dispectāns | — | — | — | — | dispectandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
dispectandī | dispectandō | dispectandum | dispectandō | — | — |
See also
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Participle
dispectō
References
- dispecto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dispecto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.