doceren

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin doceō.

Pronunciation

  • IPA(key): /doːˈseːrə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: do‧ce‧ren

Verb

doceren

  1. (transitive) to teach, to instruct

Inflection

Inflection of doceren (weak)
infinitive doceren
past singular doceerde
past participle gedoceerd
infinitive doceren
gerund doceren n
present tense past tense
1st person singular doceerdoceerde
2nd person sing. (jij) doceertdoceerde
2nd person sing. (u) doceertdoceerde
2nd person sing. (gij) doceertdoceerde
3rd person singular doceertdoceerde
plural docerendoceerden
subjunctive sing.1 doceredoceerde
subjunctive plur.1 docerendoceerden
imperative sing. doceer
imperative plur.1 doceert
participles docerendgedoceerd
1) Archaic.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.