domesticeren

Dutch

Etymology

Borrowed from French domestiquer, with modification to -c- under influence of the older domesticatie.

Pronunciation

  • IPA(key): /doːmɛstiˈseːrə(n)/
  • (file)

Verb

domesticeren

  1. (transitive) to domesticate

Inflection

Inflection of domesticeren (weak)
infinitive domesticeren
past singular domesticeerde
past participle gedomesticeerd
infinitive domesticeren
gerund domesticeren n
present tense past tense
1st person singular domesticeerdomesticeerde
2nd person sing. (jij) domesticeertdomesticeerde
2nd person sing. (u) domesticeertdomesticeerde
2nd person sing. (gij) domesticeertdomesticeerde
3rd person singular domesticeertdomesticeerde
plural domesticerendomesticeerden
subjunctive sing.1 domesticeredomesticeerde
subjunctive plur.1 domesticerendomesticeerden
imperative sing. domesticeer
imperative plur.1 domesticeert
participles domesticerendgedomesticeerd
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.