dupczyć

Polish

Etymology

Verb constructed from dupa.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈdup.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

dupczyć impf (perfective wydupczyć)

  1. (slang, vulgar) to fuck, to have sex

Conjugation
Conjugation of dupczyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive dupczyć
present tense 1st dupczę dupczymy
2nd dupczysz dupczycie
3rd dupczy dupczą
past tense 1st dupczyłem dupczyłam dupczyliśmy dupczyłyśmy
2nd dupczyłeś dupczyłaś dupczyliście dupczyłyście
3rd dupczył dupczyła dupczyło dupczyli dupczyły
future tense 1st będę dupczył1 będę dupczyła1 będziemy dupczyli1 będziemy dupczyły1
2nd będziesz dupczył1 będziesz dupczyła1 będziecie dupczyli1 będziecie dupczyły1
3rd będzie dupczył1 będzie dupczyła1 będzie dupczyło1 będą dupczyli1 będą dupczyły1
conditional 1st dupczyłbym dupczyłabym dupczylibyśmy dupczyłybyśmy
2nd dupczyłbyś dupczyłabyś dupczylibyście dupczyłybyście
3rd dupczyłby dupczyłaby dupczyłoby dupczyliby dupczyłyby
imperative 1st — {{{8}}}my
2nd {{{8}}} {{{8}}}cie
3rd niech dupczy niech dupczą
active adjectival participle dupczący dupcząca dupczące dupczący dupczące
passive adjectival participle dupczony dupczona dupczone dupczeni dupczone
contemporary adverbial participle dupcząc
impersonal past dupczono
verbal noun dupczenie
1 or: będę dupczyć, będziesz dupczyć etc.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.