fás
Irish
Etymology 1
From Old Irish ásaid and its verbal noun ás (“growing, growth”). The f comes from the reinterpretation of ás- as fhás- in lenition environments.
Verb
fás (present analytic fásann, future analytic fásfaidh, verbal noun fás, past participle fásta)
Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | fásaim | fásann tú; fásair† |
fásann sé, sí | fásaimid | fásann sibh | fásann siad; fásaid† |
a fhásann; a fhásas / a bhfásann*; a bhfásas* |
fástar |
past | d'fhás mé; d'fhásas / fhás mé‡; fhásas‡ |
d'fhás tú; d'fhásais / fhás tú; fhásais‡ |
d'fhás sé, sí / fhás sé, sí‡ |
d'fhásamar; d'fhás muid / fhásamar; fhás muid‡ |
d'fhás sibh; d'fhásabhair / fhás sibh; fhásabhair‡ |
d'fhás siad; d'fhásadar / fhás siad; fhásadar‡ |
a d'fhás / ar fhás* |
fásadh | |
past habitual | d'fhásainn / fhásainn‡ |
d'fhástá / fhástᇠ|
d'fhásadh sé, sí / fhásadh sé, sí‡ |
d'fhásaimis; d'fhásadh muid / fhásaimis; fhásadh muid‡ |
d'fhásadh sibh / fhásadh sibh‡ |
d'fhásaidís; d'fhásadh siad / fhásaidís; fhásadh siad‡ |
a d'fhásadh / ar fhásadh* |
d'fhástaí / fhástaí‡ | |
future | fásfaidh mé; fásfad |
fásfaidh tú; fásfair† |
fásfaidh sé, sí | fásfaimid; fásfaidh muid |
fásfaidh sibh | fásfaidh siad; fásfaid† |
a fhásfaidh; a fhásfas / a bhfásfaidh*; a bhfásfas* |
fásfar | |
conditional | d'fhásfainn / fhásfainn‡; bhfásfainn‡‡ | d'fhásfá / fhásfá‡; bhfásfᇇ | d'fhásfadh sé, sí / fhásfadh sé, sí‡; bhfásfadh sé, s퇇 | d'fhásfaimis; d'fhásfadh muid / fhásfaimis‡; fhásfadh muid‡; bhfásfaimis‡‡; bhfásfadh muid‡‡ | d'fhásfadh sibh / fhásfadh sibh‡; bhfásfadh sibh‡‡ | d'fhásfaidís; d'fhásfadh siad / fhásfaidís‡; fhásfadh siad‡; bhfásfaidís‡‡; bhfásfadh siad‡‡ | a d'fhásfadh / ar fhásfadh* |
d'fhásfaí / fhásfaí‡; bhfásfa퇇 | |
subjunctive | present | go bhfása mé; go bhfásad† |
go bhfása tú; go bhfásair† |
go bhfása sé, sí | go bhfásaimid; go bhfása muid |
go bhfása sibh | go bhfása siad; go bhfásaid† |
— | go bhfástar |
past | dá bhfásainn | dá bhfástá | dá bhfásadh sé, sí | dá bhfásaimis; dá bhfásadh muid |
dá bhfásadh sibh | dá bhfásaidís; dá bhfásadh siad |
— | dá bhfástaí | |
imperative | fásaim | fás | fásadh sé, sí | fásaimis | fásaigí; fásaidh† |
fásaidís | — | fástar | |
verbal noun | fás | ||||||||
past participle | fásta |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡ Dependent form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Noun
fás m (genitive singular as substantive fáis, genitive as verbal noun fásta, nominative plural fáis)
Declension
As verbal noun:
Third declension
Bare forms (no plural of this noun)
|
Forms with the definite article:
|
As substantive:
First declension
Bare forms:
|
Forms with the definite article:
|
Etymology 2
From Old Irish fás (“empty, void, (of places) vacant, deserted, uninhabited, waste”), from Proto-Celtic *wāstos, from Proto-Indo-European *h₁weh₂-sto- from *h₁weh₂-.
Adjective
fás (genitive singular masculine fáis, genitive singular feminine fáise, plural fása, comparative fáise)
Declension
Singular | Plural (m/f) | |||
---|---|---|---|---|
Positive | Masculine | Feminine | (strong noun) | (weak noun) |
Nominative | fás | fhás | fása; fhása² | |
Vocative | fháis | fása | ||
Genitive | fáse | fása | fás | |
Dative | fás; fhás¹ |
fhás; fháis (archaic) |
fása; fhása² | |
Comparative | níos fáse | |||
Superlative | is fáse |
¹ When the preceding noun is lenited and governed by the definite article.
² When the preceding noun ends in a slender consonant.
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
fás | fhás | bhfás |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
Further reading
- "fás" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
- “ásaid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
- “1 fás” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.