géill
See also: gèill
Irish
Etymology 1
From Old Irish gíallaid (“gives hostages, obeys, submits; serves, is in base clientship; obeys, serves”), from gíall m (“a human pledge, a hostage”) (compare modern giall).
Verb
géill (present analytic géilleann, future analytic géillfidh, verbal noun géilleadh, past participle géillte)
Conjugation
First Conjugation (A)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | géillim | géilleann tú; géillir† |
géilleann sé, sí | géillimid | géilleann sibh | géilleann siad; géillid† |
a ghéilleann; a ghéilleas / a ngéilleann*; a ngéilleas* |
géilltear |
past | ghéill mé; ghéilleas | ghéill tú; ghéillis | ghéill sé, sí | ghéilleamar; ghéill muid | ghéill sibh; ghéilleabhair | ghéill siad; ghéilleadar | a ghéill / ar ghéill* |
géilleadh | |
past habitual | ghéillinn | ghéillteá | ghéilleadh sé, sí | ghéillimis; ghéilleadh muid | ghéilleadh sibh | ghéillidís; ghéilleadh siad | a ghéilleadh / ar ghéilleadh* |
ghéilltí | |
future | géillfidh mé; géillfead |
géillfidh tú; géillfir† |
géillfidh sé, sí | géillfimid; géillfidh muid |
géillfidh sibh | géillfidh siad; géillfid† |
a ghéillfidh; a ghéillfeas / a ngéillfidh*; a ngéillfeas* |
géillfear | |
conditional | ghéillfinn / ngéillfinn‡‡ | ghéillfeá / ngéillfeᇇ | ghéillfeadh sé, sí / ngéillfeadh sé, s퇇 | ghéillfimis; ghéillfeadh muid / ngéillfimis‡‡; ngéillfeadh muid‡‡ | ghéillfeadh sibh / ngéillfeadh sibh‡‡ | ghéillfidís; ghéillfeadh siad / ngéillfidís‡‡; ngéillfeadh siad‡‡ | a ghéillfeadh / ar ghéillfeadh* |
ghéillfí / ngéillf퇇 | |
subjunctive | present | go ngéille mé; go ngéillead† |
go ngéille tú; go ngéillir† |
go ngéille sé, sí | go ngéillimid; go ngéille muid |
go ngéille sibh | go ngéille siad; go ngéillid† |
— | go ngéilltear |
past | dá ngéillinn | dá ngéillteá | dá ngéilleadh sé, sí | dá ngéillimis; dá ngéilleadh muid |
dá ngéilleadh sibh | dá ngéillidís; dá ngéilleadh siad |
— | dá ngéilltí | |
imperative | géillim | géill | géilleadh sé, sí | géillimis | géilligí; géillidh† |
géillidís | — | géilltear | |
verbal noun | géilleadh | ||||||||
past participle | géillte |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Derived terms
- géill slí (“yield right of way”)
Noun
géill m
Noun
géill m
- genitive singular of giall (“jaw, (lower) cheek; cheek, jamb of door, etc.; corner of gable-end”)
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
géill | ghéill | ngéill |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- "géill" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
- “gíallaid” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.