geslacht

Dutch

Pronunciation
  • IPA(key): /ɣəˈslɑxt/
  • audio(file)

Etymology 1

From Middle Dutch geslachte, from slachte, from Old Dutch slahta, from Proto-Germanic *slahtō, compare German Geschlecht (“gender, kind, lineage”).

Noun

geslacht n (plural geslachten)

  1. sex
    Synonym: sekse
  2. gender
    Synonym: gender
  3. (grammar) grammatical gender
    Synonym: genus
  4. lineage
    Zij kwam uit het oudste geslacht van de Brabantse adel.
    She came from the eldest dynasty of Brabantian peerage.
    Synonyms: afstamming, dynastie, huis, lijn
  5. generation
    Roofbouw benadeelt volgende geslachten.
    Destructive overexploitation puts future generations at a disadvantage.
  6. (biology, taxonomy) genus
    Synonym: genus
Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the main entry.

Participle

geslacht

  1. past participle of slachten

Inflection
Inflection of geslacht
uninflected geslacht
inflected geslachte
comparative —
positive
predicative/adverbial geslacht
indefinite m./f. sing. geslachte
n. sing. geslacht
plural geslachte
definite geslachte
partitive geslachts

West Frisian

Etymology

Borrowed from Dutch geslacht.

Noun

geslacht n (plural geslachten)

  1. lineage
  2. genus
  3. sex
  4. sex organ
  5. grammatical gender

Derived terms

Further reading
  • “geslacht”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.