infringens
Latin
Etymology
Present participle of īnfringō.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnfringēns | īnfringēns | īnfringentēs | īnfringentia | |
Genitive | īnfringentis | īnfringentis | īnfringentium | īnfringentium | |
Dative | īnfringentī | īnfringentī | īnfringentibus | īnfringentibus | |
Accusative | īnfringentem | īnfringēns | īnfringentēs, īnfringentīs | īnfringentia | |
Ablative | īnfringente, īnfringentī1 | īnfringente, īnfringentī1 | īnfringentibus | īnfringentibus | |
Vocative | īnfringēns | īnfringēns | īnfringentēs | īnfringentia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.