inquilino
Italian
Etymology
From Latin inquilīnus.
Pronunciation
- IPA(key): /in.kwiˈli.no/, [iŋkwiˈl̺iːn̺o]
- Stress: inquilìno
- Hyphenation: in‧qui‧li‧no
Derived terms
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /in.kʷiˈliː.noː/, [ɪŋ.kᶣɪˈliː.noː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /in.kwiˈli.no/, [iŋ.kwiˈliː.no]
Etymology 1
inquilīnus (“tenant”) + -ō (1st conjugation verbal suffix)
Verb
inquilīnō (present infinitive inquilīnāre, perfect active inquilīnāvī, supine inquilīnātum); first conjugation, no passive
- (intransitive) I am a tenant
Conjugation
Conjugation of inquilino (first conjugation, active only) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inquilīnō | inquilīnās | inquilīnat | inquilīnāmus | inquilīnātis | inquilīnant |
imperfect | inquilīnābam | inquilīnābās | inquilīnābat | inquilīnābāmus | inquilīnābātis | inquilīnābant | |
future | inquilīnābō | inquilīnābis | inquilīnābit | inquilīnābimus | inquilīnābitis | inquilīnābunt | |
perfect | inquilīnāvī | inquilīnāvistī | inquilīnāvit | inquilīnāvimus | inquilīnāvistis | inquilīnāvērunt, inquilīnāvēre | |
pluperfect | inquilīnāveram | inquilīnāverās | inquilīnāverat | inquilīnāverāmus | inquilīnāverātis | inquilīnāverant | |
future perfect | inquilīnāverō | inquilīnāveris | inquilīnāverit | inquilīnāverimus | inquilīnāveritis | inquilīnāverint | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | inquilīnem | inquilīnēs | inquilīnet | inquilīnēmus | inquilīnētis | inquilīnent |
imperfect | inquilīnārem | inquilīnārēs | inquilīnāret | inquilīnārēmus | inquilīnārētis | inquilīnārent | |
perfect | inquilīnāverim | inquilīnāverīs | inquilīnāverit | inquilīnāverimus | inquilīnāveritis | inquilīnāverint | |
pluperfect | inquilīnāvissem | inquilīnāvissēs | inquilīnāvisset | inquilīnāvissēmus | inquilīnāvissētis | inquilīnāvissent | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | inquilīnā | — | — | inquilīnāte | — |
future | — | inquilīnātō | inquilīnātō | — | inquilīnātōte | inquilīnantō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | inquilīnāre | inquilīnāvisse | inquilīnātūrus esse | — | — | — | |
participles | inquilīnāns | — | inquilīnātūrus | — | — | — | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
inquilīnāre | inquilīnandī | inquilīnandō | inquilīnandum | inquilīnātum | inquilīnātū |
Derived terms
- inquilīnātus (Late Latin)
References
- inquilino in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inquilino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
Etymology 2
See the etymology of the main entry.
Portuguese
Etymology
From Latin inquilīnus (“tenant”, “lodger”).
Noun
inquilino m (plural inquilinos, feminine inquilina, feminine plural inquilinas)
- tenant (one who pays a fee to use land or live somewhere)
- (biology) inquiline (animal that lives commensally in the dwelling place of another animal)
Spanish
Etymology
From Latin inquilīnus (“tenant”, “lodger”).
Pronunciation
- IPA(key): /inkiˈlino/, [ĩŋkiˈlino]
Noun
inquilino m (plural inquilinos, feminine inquilina, feminine plural inquilinas)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.