kiintiö

Finnish

Etymology

kiinteä + -iö

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkiːntiø/, [ˈkiːnt̪iø̞]

Noun

kiintiö

  1. A quota.

Declension

Inflection of kiintiö (Kotus type 3/valtio, no gradation)
nominative kiintiö kiintiöt
genitive kiintiön kiintiöiden
kiintiöitten
partitive kiintiötä kiintiöitä
illative kiintiöön kiintiöihin
singular plural
nominative kiintiö kiintiöt
accusative nom. kiintiö kiintiöt
gen. kiintiön
genitive kiintiön kiintiöiden
kiintiöitten
partitive kiintiötä kiintiöitä
inessive kiintiössä kiintiöissä
elative kiintiöstä kiintiöistä
illative kiintiöön kiintiöihin
adessive kiintiöllä kiintiöillä
ablative kiintiöltä kiintiöiltä
allative kiintiölle kiintiöille
essive kiintiönä kiintiöinä
translative kiintiöksi kiintiöiksi
instructive kiintiöin
abessive kiintiöttä kiintiöittä
comitative kiintiöineen

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.