krzyczeć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kričati (“to cry, scream”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʂɨ.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

krzyczeć impf (perfective krzyknąć)

  1. (transitive, intransitive) to shout

Conjugation
Conjugation of krzyczeć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive krzyczeć
present tense 1st krzyczę krzyczymy
2nd krzyczysz krzyczycie
3rd krzyczy krzyczą
past tense 1st krzyczałem krzyczałam krzyczeliśmy krzyczałyśmy
2nd krzyczałeś krzyczałaś krzyczeliście krzyczałyście
3rd krzyczał krzyczała krzyczało krzyczeli krzyczały
future tense 1st będę krzyczał1 będę krzyczała1 będziemy krzyczeli1 będziemy krzyczały1
2nd będziesz krzyczał1 będziesz krzyczała1 będziecie krzyczeli1 będziecie krzyczały1
3rd będzie krzyczał1 będzie krzyczała1 będzie krzyczało1 będą krzyczeli1 będą krzyczały1
conditional 1st krzyczałbym krzyczałabym krzyczelibyśmy krzyczałybyśmy
2nd krzyczałbyś krzyczałabyś krzyczelibyście krzyczałybyście
3rd krzyczałby krzyczałaby krzyczałoby krzyczeliby krzyczałyby
imperative 1st — krzyczmy
2nd krzycz krzyczcie
3rd niech krzyczy niech krzyczą
active adjectival participle krzyczący krzycząca krzyczące krzyczący krzyczące
passive adjectival participle krzyczany krzyczana krzyczane krzyczani krzyczane
contemporary adverbial participle krzycząc
impersonal past krzyczano
verbal noun krzyczenie
1 or: będę krzyczeć, będziesz krzyczeć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.