liqueo
Latin
Etymology
Stative from Proto-Italic *wlikʷēō, from Proto-Indo-European *wleykʷ- (“to run, flow”) (compare Irish fliuch ‘wet’, Tocharian A lyīktsi ‘to wash’).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈli.kʷe.oː/, [ˈlɪ.kᶣe.oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈli.kwe.o/, [ˈliː.kwe.o]
Verb
liqueō (present infinitive liquēre, perfect active licuī); second conjugation, no passive
- I am liquid, fluid.
- c. 65 CE, Seneca the Younger, Naturales quaestiones 6.5.1:
- Causam qua terra concutitur alii in aqua esse, alii in ignibus, alii in ipsa terra, alii in spiritu putauerunt, alii in pluribus, alii in omnibus his; quidam liquere ipsis aliquam ex istis causam esse dixerunt, sed non liquere quae esset.
- I am clear, transparent, limpid.
- (figuratively) I am clear, evident, apparent.
Inflection
- The third principal part may be licuī or liquī.
Derived terms
Related terms
- liquidiusculus
- liquidō
Descendants
- Spanish: licuar
See also
References
- liqueo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- liqueo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- liqueo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.