margać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *mъrgati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmar.ɡat͡ɕ/

Verb

margać impf (perfective margnąć)

  1. (dialectal) to move, to wave, to wag
    Pies marga ogonem. ― The dog is wagging its tail.
  2. (colloquial) to grumble (to make ill-natured complaints)

Conjugation
Conjugation of margać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive margać
present tense 1st margam margamy
2nd margasz margacie
3rd marga margają
past tense 1st margałem margałam margaliśmy margałyśmy
2nd margałeś margałaś margaliście margałyście
3rd margał margała margało margali margały
future tense 1st będę margał1 będę margała1 będziemy margali1 będziemy margały1
2nd będziesz margał1 będziesz margała1 będziecie margali1 będziecie margały1
3rd będzie margał1 będzie margała1 będzie margało1 będą margali1 będą margały1
conditional 1st margałbym margałabym margalibyśmy margałybyśmy
2nd margałbyś margałabyś margalibyście margałybyście
3rd margałby margałaby margałoby margaliby margałyby
imperative 1st — margajmy
2nd margaj margajcie
3rd niech marga niech margają
active adjectival participle margający margająca margające margający margające
passive adjectival participle margany margana margane margani margane
contemporary adverbial participle margając
impersonal past margano
verbal noun marganie
1 or: będę margać, będziesz margać etc.

Further reading
  • margać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.