onophoudelijk

Dutch

Etymology

From on- + ophouden + -lijk.

Pronunciation

  • (file)

Adjective

onophoudelijk (comparative onophoudelijker, superlative onophoudelijkst)

  1. continuous, unceasing

Inflection

Inflection of onophoudelijk
uninflected onophoudelijk
inflected onophoudelijke
comparative onophoudelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial onophoudelijkonophoudelijkerhet onophoudelijkst
het onophoudelijkste
indefinite m./f. sing. onophoudelijkeonophoudelijkereonophoudelijkste
n. sing. onophoudelijkonophoudelijkeronophoudelijkste
plural onophoudelijkeonophoudelijkereonophoudelijkste
definite onophoudelijkeonophoudelijkereonophoudelijkste
partitive onophoudelijksonophoudelijkers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.