ordinarius
Latin
Etymology
From ōrdō, ōrdinis (“order, arrangement”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /oːr.diˈnaː.ri.us/, [oːr.dɪˈnaː.ri.ʊs]
Adjective
ōrdinārius (feminine ōrdināria, neuter ōrdinārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ōrdinārius | ōrdināria | ōrdinārium | ōrdināriī | ōrdināriae | ōrdināria | |
Genitive | ōrdināriī | ōrdināriae | ōrdināriī | ōrdināriōrum | ōrdināriārum | ōrdināriōrum | |
Dative | ōrdināriō | ōrdināriō | ōrdināriīs | ||||
Accusative | ōrdinārium | ōrdināriam | ōrdinārium | ōrdināriōs | ōrdināriās | ōrdināria | |
Ablative | ōrdināriō | ōrdināriā | ōrdināriō | ōrdināriīs | |||
Vocative | ōrdinārie | ōrdināria | ōrdinārium | ōrdināriī | ōrdināriae | ōrdināria |
Derived terms
Related terms
Descendants
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ōrdinārius | ōrdināriī |
Genitive | ōrdināriī ōrdinārī1 |
ōrdināriōrum |
Dative | ōrdināriō | ōrdināriīs |
Accusative | ōrdinārium | ōrdināriōs |
Ablative | ōrdināriō | ōrdināriīs |
Vocative | ōrdinārie | ōrdināriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- ordinarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ordinarius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ordinarius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- ordinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.