praedico

Latin

Etymology 1

From prae- (“before, in front”) +‎ dicō (“declare, say”).

Pronunciation
  • (Classical) IPA(key): /ˈprae̯.di.koː/, [ˈprae̯.dɪ.koː]

Verb

praedicō (present infinitive praedicāre, perfect active praedicāvī, supine praedicātum); first conjugation

  1. I proclaim, declare publicly.
  2. I announce, make known.
  3. I praise, commend, extol.
  4. (Ecclesiastical) I preach the gospel.
Conjugation
   Conjugation of praedicō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praedicō praedicās praedicat praedicāmus praedicātis praedicant
imperfect praedicābam praedicābās praedicābat praedicābāmus praedicābātis praedicābant
future praedicābō praedicābis praedicābit praedicābimus praedicābitis praedicābunt
perfect praedicāvī praedicāvistī praedicāvit praedicāvimus praedicāvistis praedicāvērunt, praedicāvēre
pluperfect praedicāveram praedicāverās praedicāverat praedicāverāmus praedicāverātis praedicāverant
future perfect praedicāverō praedicāveris praedicāverit praedicāverimus praedicāveritis praedicāverint
passive present praedicor praedicāris, praedicāre praedicātur praedicāmur praedicāminī praedicantur
imperfect praedicābar praedicābāris, praedicābāre praedicābātur praedicābāmur praedicābāminī praedicābantur
future praedicābor praedicāberis, praedicābere praedicābitur praedicābimur praedicābiminī praedicābuntur
perfect praedicātus + present active indicative of sum
pluperfect praedicātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praedicātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praedicem praedicēs praedicet praedicēmus praedicētis praedicent
imperfect praedicārem praedicārēs praedicāret praedicārēmus praedicārētis praedicārent
perfect praedicāverim praedicāverīs praedicāverit praedicāverīmus praedicāverītis praedicāverint
pluperfect praedicāvissem praedicāvissēs praedicāvisset praedicāvissēmus praedicāvissētis praedicāvissent
passive present praedicer praedicēris, praedicēre praedicētur praedicēmur praedicēminī praedicentur
imperfect praedicārer praedicārēris, praedicārēre praedicārētur praedicārēmur praedicārēminī praedicārentur
perfect praedicātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praedicātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praedicā — — praedicāte —
future — praedicātō praedicātō — praedicātōte praedicantō
passive present — praedicāre — — praedicāminī —
future — praedicātor praedicātor — — praedicantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praedicāre praedicāvisse praedicātūrum esse praedicārī praedicātum esse praedicātum īrī
participles praedicāns — praedicātūrus — praedicātus praedicandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praedicandī praedicandō praedicandum praedicandō praedicātum praedicātū
Derived terms
Descendants

Etymology 2

From prae- (“before, in front”) +‎ dīcō (“say, tell”).

Pronunciation

Verb

praedīcō (present infinitive praedīcere, perfect active praedīxī, supine praedictum); third conjugation, irregular short imperative

  1. I foretell, predict.
  2. I notify, give warning of.
  3. I advise, admonish, charge with what should be done.
  4. I announce at an auction.
Conjugation
   Conjugation of praedīcō (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praedīcō praedīcis praedīcit praedīcimus praedīcitis praedīcunt
imperfect praedīcēbam praedīcēbās praedīcēbat praedīcēbāmus praedīcēbātis praedīcēbant
future praedīcam praedīcēs praedīcet praedīcēmus praedīcētis praedīcent
perfect praedīxī praedīxistī praedīxit praedīximus praedīxistis praedīxērunt, praedīxēre
pluperfect praedīxeram praedīxerās praedīxerat praedīxerāmus praedīxerātis praedīxerant
future perfect praedīxerō praedīxeris praedīxerit praedīxerimus praedīxeritis praedīxerint
passive present praedīcor praedīceris, praedīcere praedīcitur praedīcimur praedīciminī praedīcuntur
imperfect praedīcēbar praedīcēbāris, praedīcēbāre praedīcēbātur praedīcēbāmur praedīcēbāminī praedīcēbantur
future praedīcar praedīcēris, praedīcēre praedīcētur praedīcēmur praedīcēminī praedīcentur
perfect praedictus + present active indicative of sum
pluperfect praedictus + imperfect active indicative of sum
future perfect praedictus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praedīcam praedīcās praedīcat praedīcāmus praedīcātis praedīcant
imperfect praedīcerem praedīcerēs praedīceret praedīcerēmus praedīcerētis praedīcerent
perfect praedīxerim praedīxerīs praedīxerit praedīxerīmus praedīxerītis praedīxerint
pluperfect praedīxissem praedīxissēs praedīxisset praedīxissēmus praedīxissētis praedīxissent
passive present praedīcar praedīcāris, praedīcāre praedīcātur praedīcāmur praedīcāminī praedīcantur
imperfect praedīcerer praedīcerēris, praedīcerēre praedīcerētur praedīcerēmur praedīcerēminī praedīcerentur
perfect praedictus + present active subjunctive of sum
pluperfect praedictus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present — praedīc, praedīce — — praedīcite —
future — praedīcitō praedīcitō — praedīcitōte praedīcuntō
passive present — praedīcere — — praedīciminī —
future — praedīcitor praedīcitor — — praedīcuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praedīcere praedīxisse praedictūrum esse praedīcī praedictum esse praedictum īrī
participles praedīcēns — praedictūrus — praedictus praedīcendus, praedīcundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praedīcendī praedīcendō praedīcendum praedīcendō praedictum praedictū
Derived terms
Descendants

References
  • praedico in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praedico in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praedico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎, London: Macmillan and Co.
    • to spread a person's praises: alicuius laudes praedicare
    • to consider happy: aliquem beatum praedicare
    • without wishing to boast, yet..: quod vere praedicare possum
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.