pretiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of pretiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /pre.tiˈaː.tus/, [prɛ.tɪˈaː.tʊs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /pre.t͡siˈa.tus/, [pre.t͡siˈaː.tus]

Participle

pretiātus m (feminine pretiāta, neuter pretiātum); first/second declension

  1. (Late Latin) (having been) esteemed, prized, or valued
  2. (Medieval Latin) (having been) appraised, assessed, or valued

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative pretiātus pretiāta pretiātum pretiātī pretiātae pretiāta
Genitive pretiātī pretiātae pretiātī pretiātōrum pretiātārum pretiātōrum
Dative pretiātō pretiātae pretiātō pretiātīs pretiātīs pretiātīs
Accusative pretiātum pretiātam pretiātum pretiātōs pretiātās pretiāta
Ablative pretiātō pretiātā pretiātō pretiātīs pretiātīs pretiātīs
Vocative pretiāte pretiāta pretiātum pretiātī pretiātae pretiāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.