pretiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pretiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /pre.tiˈaː.tus/, [prɛ.tɪˈaː.tʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /pre.t͡siˈa.tus/, [pre.t͡siˈaː.tus]
Participle
pretiātus m (feminine pretiāta, neuter pretiātum); first/second declension
- (Late Latin) (having been) esteemed, prized, or valued
- (Medieval Latin) (having been) appraised, assessed, or valued
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pretiātus | pretiāta | pretiātum | pretiātī | pretiātae | pretiāta | |
Genitive | pretiātī | pretiātae | pretiātī | pretiātōrum | pretiātārum | pretiātōrum | |
Dative | pretiātō | pretiātae | pretiātō | pretiātīs | pretiātīs | pretiātīs | |
Accusative | pretiātum | pretiātam | pretiātum | pretiātōs | pretiātās | pretiāta | |
Ablative | pretiātō | pretiātā | pretiātō | pretiātīs | pretiātīs | pretiātīs | |
Vocative | pretiāte | pretiāta | pretiātum | pretiātī | pretiātae | pretiāta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.