renegeren

Dutch

Verb

renegeren

  1. to renounce one's belief, renege

Inflection

Inflection of renegeren (weak)
infinitive renegeren
past singular renegeerde
past participle gerenegeerd
infinitive renegeren
gerund renegeren n
present tense past tense
1st person singular renegeerrenegeerde
2nd person sing. (jij) renegeertrenegeerde
2nd person sing. (u) renegeertrenegeerde
2nd person sing. (gij) renegeertrenegeerde
3rd person singular renegeertrenegeerde
plural renegerenrenegeerden
subjunctive sing.1 renegererenegeerde
subjunctive plur.1 renegerenrenegeerden
imperative sing. renegeer
imperative plur.1 renegeert
participles renegerendgerenegeerd
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.