rozbić

Polish

Etymology

roz- +‎ bić

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɔz.bʲit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

rozbić pf (imperfective rozbijać)

  1. to break, to shatter
  2. to pitch (to assemble a tent or make a camp)
  3. (military) to rout, to decisively beat enemy forces
  4. to make the first shot in a cue sport game

Conjugation
Conjugation of rozbić pf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or n or f
infinitive rozbić
future tense 1st rozbiję rozbijemy
2nd rozbijesz rozbijecie
3rd rozbije rozbiją
past tense 1st rozbiłem rozbiłam rozbiliśmy rozbiłyśmy
2nd rozbiłeś rozbiłaś rozbiliście rozbiłyście
3rd rozbił rozbiła rozbiło rozbili rozbiły
conditional 1st rozbiłbym rozbiłabym rozbilibyśmy rozbiłybyśmy
2nd rozbiłbyś rozbiłabyś rozbilibyście rozbiłybyście
3rd rozbiłby rozbiłaby rozbiłoby rozbiliby rozbiłyby
imperative 1st niech rozbiję rozbijmy
2nd rozbij rozbijcie
3rd niech rozbije niech rozbiją
passive adjectival participle rozbity rozbita rozbite rozbici rozbite
anterior adverbial participle rozbiwszy
impersonal past rozbito
verbal noun rozbicie

Further reading
  • rozbić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.