rozwodnik

Polish

Etymology

From rozwód (“divorce”) +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔzˈvɔ.dɲik/

Noun

rozwodnik m pers (feminine rozwódka)

divorcé (divorced man)
Synonym: rozwiedziony

Declension

declension of rozwodnik

	singular	plural
nominative	rozwodnik	rozwodnicy
genitive	rozwodnika	rozwodników
dative	rozwodnikowi	rozwodnikom
accusative	rozwodnika	rozwodników
instrumental	rozwodnikiem	rozwodnikami
locative	rozwodniku	rozwodnikach
vocative	rozwodniku	rozwodnicy

Related terms

(verb) rozwieść się pf, rozwodzić się impf
(noun) rozwód

Further reading

rozwodnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.