strijdbaar

Dutch

Etymology

strijden + -baar

Pronunciation

  • (file)

Adjective

strijdbaar (comparative strijdbaarder, superlative strijdbaarst)

  1. militant, combative

Inflection

Inflection of strijdbaar
uninflected strijdbaar
inflected strijdbare
comparative strijdbaarder
positive comparative superlative
predicative/adverbial strijdbaarstrijdbaarderhet strijdbaarst
het strijdbaarste
indefinite m./f. sing. strijdbarestrijdbaarderestrijdbaarste
n. sing. strijdbaarstrijdbaarderstrijdbaarste
plural strijdbarestrijdbaarderestrijdbaarste
definite strijdbarestrijdbaarderestrijdbaarste
partitive strijdbaarsstrijdbaarders
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.