stroić

See also: stróic

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *strojiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstrɔ.it͡ɕ/

Verb

stroić impf

  1. (transitive) to adorn, to deck, to decorate, to embellish
  2. (transitive) to tune a musical instrument
  3. (reflexive) to deck out, to overdress

Conjugation
Conjugation of stroić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive stroić
present tense 1st stroję stroimy
2nd stroisz stroicie
3rd stroi stroją
past tense 1st stroiłem stroiłam stroiliśmy stroiłyśmy
2nd stroiłeś stroiłaś stroiliście stroiłyście
3rd stroił stroiła stroiło stroili stroiły
future tense 1st będę stroił1 będę stroiła1 będziemy stroili1 będziemy stroiły1
2nd będziesz stroił1 będziesz stroiła1 będziecie stroili1 będziecie stroiły1
3rd będzie stroił1 będzie stroiła1 będzie stroiło1 będą stroili1 będą stroiły1
conditional 1st stroiłbym stroiłabym stroilibyśmy stroiłybyśmy
2nd stroiłbyś stroiłabyś stroilibyście stroiłybyście
3rd stroiłby stroiłaby stroiłoby stroiliby stroiłyby
imperative 1st — strójmy
2nd strój strójcie
3rd niech stroi niech stroją
active adjectival participle strojący strojąca strojące strojący strojące
passive adjectival participle strojony strojona strojone strojeni strojone
contemporary adverbial participle strojąc
impersonal past strojono
verbal noun strojenie
1 or: będę stroić, będziesz stroić etc.
  • (verbs) wystroić
  • (nouns) stroik, strój
  • (adjectives) strojny

Further reading
  • stroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.