strontmisselijk

Dutch

Etymology

Compound of stront (“dung, shit”) +‎ misselijk (“nauseous, sick”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˌstrɔntˈmɪ.sə.lək/
  • Hyphenation: stront‧mis‧se‧lijk

Adjective

strontmisselijk (not comparable)

  1. (informal) very nauseous, very sick
    Synonym: kotsmisselijk

Inflection
Inflection of strontmisselijk
uninflected strontmisselijk
inflected strontmisselijke
comparative —
positive
predicative/adverbial strontmisselijk
indefinite m./f. sing. strontmisselijke
n. sing. strontmisselijk
plural strontmisselijke
definite strontmisselijke
partitive strontmisselijks
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.