sztępel

Polish

Etymology

From German Stempel.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂtɛm.pɛl/

Noun

sztępel m inan (archaic)

  1. stamp, die, what leaves an imprint
  2. pestle
  3. gunstick, ramrod
    • 1680, Meninski, Franciszek à Mesgnien, “sztępel”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum‎ (in Ottoman Turkish, Turkish, Latin, German, Italian, French, and Polish), Vienna, column 1297:
      تفنك چبوغی tüfenk ćiubughy. Embolus, bacillus immisorius, virga stipatoria, quâ inculcatur farsum. Ladstecke / Ladstab. La bachetta. La baguette. Sztępel.
      gunstick

Declension
declension of sztępel
singular plural
nominative sztępel sztęple
genitive sztępla sztępli
dative sztęplowi sztęplom
accusative sztępel sztęple
instrumental sztęplem sztęplami
locative sztęplu sztęplach
vocative sztęplu sztęple

Descendants
  • → Belarusian: шо́мпал (šómpal)
  • → Bulgarian: шо̀мпол (šòmpol)
  • → Russian: ше́нпол, ше́мпол, шо́мпал, шо́нпал, шо́мпол (šénpol, šémpol, šómpal, šónpal, šómpol)
  • → Ukrainian: шо́мпол (šómpol)

Further reading
  • Vasmer, Max (1964–1973), “шо́мпол”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.