toejuichen

Dutch

Etymology

toe + juichen

Pronunciation

  • (file)

Verb

toejuichen

  1. to acclaim, applaud

Inflection

Inflection of toejuichen (weak, separable)
infinitive toejuichen
past singular juichte toe
past participle toegejuicht
infinitive toejuichen
gerund toejuichen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular juich toejuichte toetoejuichtoejuichte
2nd person sing. (jij) juicht toejuichte toetoejuichttoejuichte
2nd person sing. (u) juicht toejuichte toetoejuichttoejuichte
2nd person sing. (gij) juicht toejuichte toetoejuichttoejuichte
3rd person singular juicht toejuichte toetoejuichttoejuichte
plural juichen toejuichten toetoejuichentoejuichten
subjunctive sing.1 juiche toejuichte toetoejuichetoejuichte
subjunctive plur.1 juichen toejuichten toetoejuichentoejuichten
imperative sing. juich toe
imperative plur.1 juicht toe
participles toejuichendtoegejuicht
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.