tussenkomen

Dutch

Etymology

From tussen (between) + komen (come).

Pronunciation

  • (file)

Verb

tussenkomen

  1. to intervene

Inflection

Inflection of tussenkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive tussenkomen
past singular kwam tussen
past participle tussengekomen
infinitive tussenkomen
gerund tussenkomen n
verbal noun
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular kom tussenkwam tussentussenkomtussenkwam
2nd person sing. (jij) komt tussenkwam tussentussenkomttussenkwam
2nd person sing. (u) komt tussenkwam tussentussenkomttussenkwam
2nd person sing. (gij) komt tussenkwaamt tussentussenkomttussenkwaamt
3rd person singular komt tussenkwam tussentussenkomttussenkwam
plural komen tussenkwamen tussentussenkomentussenkwamen
subjunctive sing.1 kome tussenkwame tussentussenkometussenkwame
subjunctive plur.1 komen tussenkwamen tussentussenkomentussenkwamen
imperative sing. kom tussen
imperative plur.1 komt tussen
participles tussenkomendtussengekomen
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.