uitglijden

Dutch

Pronunciation

  • (file)

Verb

uitglijden

  1. to slip (to lose one's traction)

Inflection

Inflection of uitglijden (strong class 1, separable)
infinitive uitglijden
past singular gleed uit
past participle uitgegleden
infinitive uitglijden
gerund uitglijden n
verbal noun
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular glijd uitgleed uituitglijduitgleed
2nd person sing. (jij) glijdt uitgleed uituitglijdtuitgleed
2nd person sing. (u) glijdt uitgleed uituitglijdtuitgleed
2nd person sing. (gij) glijdt uitgleedt uituitglijdtuitgleedt
3rd person singular glijdt uitgleed uituitglijdtuitgleed
plural glijden uitgleden uituitglijdenuitgleden
subjunctive sing.1 glijde uitglede uituitglijdeuitglede
subjunctive plur.1 glijden uitgleden uituitglijdenuitgleden
imperative sing. glijd uit
imperative plur.1 glijdt uit
participles uitglijdenduitgegleden
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.