uitprinten

Dutch

Etymology

Compound of uit + printen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈœy̯tˌprɪn.tə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: uit‧prin‧ten

Verb

uitprinten

  1. (transitive, Netherlands) to print (out)

Usage notes

Sometimes considered incorrect when believed to be a contamination of printen and uitdraaien. Not officially proscribed, however.

Inflection

Inflection of uitprinten (weak, separable)
infinitive uitprinten
past singular printte uit
past participle uitgeprint
infinitive uitprinten
gerund uitprinten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular print uitprintte uituitprintuitprintte
2nd person sing. (jij) print uitprintte uituitprintuitprintte
2nd person sing. (u) print uitprintte uituitprintuitprintte
2nd person sing. (gij) print uitprintte uituitprintuitprintte
3rd person singular print uitprintte uituitprintuitprintte
plural printen uitprintten uituitprintenuitprintten
subjunctive sing.1 printe uitprintte uituitprinteuitprintte
subjunctive plur.1 printen uitprintten uituitprintenuitprintten
imperative sing. print uit
imperative plur.1 print uit
participles uitprintenduitgeprint
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.