uitslapen

Dutch

Etymology

uit + slapen

Pronunciation

  • (file)

Verb

uitslapen

  1. to sleep in

Inflection

Inflection of uitslapen (strong class 7, separable)
infinitive uitslapen
past singular sliep uit
past participle uitgeslapen
infinitive uitslapen
gerund uitslapen n
verbal noun
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular slaap uitsliep uituitslaapuitsliep
2nd person sing. (jij) slaapt uitsliep uituitslaaptuitsliep
2nd person sing. (u) slaapt uitsliep uituitslaaptuitsliep
2nd person sing. (gij) slaapt uitsliept uituitslaaptuitsliept
3rd person singular slaapt uitsliep uituitslaaptuitsliep
plural slapen uitsliepen uituitslapenuitsliepen
subjunctive sing.1 slape uitsliepe uituitslapeuitsliepe
subjunctive plur.1 slapen uitsliepen uituitslapenuitsliepen
imperative sing. slaap uit
imperative plur.1 slaapt uit
participles uitslapenduitgeslapen
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.