unitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ūniō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ūnītus | ūnīta | ūnītum | ūnītī | ūnītae | ūnīta | |
Genitive | ūnītī | ūnītae | ūnītī | ūnītōrum | ūnītārum | ūnītōrum | |
Dative | ūnītō | ūnītae | ūnītō | ūnītīs | ūnītīs | ūnītīs | |
Accusative | ūnītum | ūnītam | ūnītum | ūnītōs | ūnītās | ūnīta | |
Ablative | ūnītō | ūnītā | ūnītō | ūnītīs | ūnītīs | ūnītīs | |
Vocative | ūnīte | ūnīta | ūnītum | ūnītī | ūnītae | ūnīta |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.