verkreukelen

Dutch

Etymology

From ver- + kreukelen

Pronunciation

  • (file)

Verb

verkreukelen

  1. to crease, rumple
  2. (figuratively) to blunder, screw up

Inflection

Inflection of verkreukelen (weak, prefixed)
infinitive verkreukelen
past singular verkreukelde
past participle verkreukeld
infinitive verkreukelen
gerund verkreukelen n
verbal noun
present tense past tense
1st person singular verkreukelverkreukelde
2nd person sing. (jij) verkreukeltverkreukelde
2nd person sing. (u) verkreukeltverkreukelde
2nd person sing. (gij) verkreukeltverkreukelde
3rd person singular verkreukeltverkreukelde
plural verkreukelenverkreukelden
subjunctive sing.1 verkreukeleverkreukelde
subjunctive plur.1 verkreukelenverkreukelden
imperative sing. verkreukel
imperative plur.1 verkreukelt
participles verkreukelendverkreukeld
1) Archaic.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.