voorzeggen

Dutch

From voor +‎ zeggen.

voorzeggen

to say in advance/beforehand; to herald
(by extension) to predict, foretell
to say in order to have someone repeat (contrast nazeggen)
to spoil; to ruin (a challenge, secret, story or similar) by giving the answer, solution or outcome prematurely

Inflection of voorzeggen (weak, irregular, separable)
infinitive	voorzeggen
past singular	zei voor, zegde voor
past participle	voorgezegd
infinitive	voorzeggen
gerund	voorzeggen n
verbal noun	—
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zeg voor	zei voor, zegde voor	voorzeg	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (jij)	zegt voor	zei voor, zegde voor	voorzegt	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (u)	zegt voor	zei voor, zegde voor	voorzegt	voorzei, voorzegde
2nd person sing. (gij)	zegt voor	zeidt voor, zegde voor	voorzegt	voorzeidt, voorzegde
3rd person singular	zegt voor	zei voor, zegde voor	voorzegt	voorzei, voorzegde
plural	zeggen voor	zeiden voor, zegden voor	voorzeggen	voorzeiden, voorzegden

subjunctive sing.¹	zegge voor	zeide voor, zegde voor	voorzegge	voorzeide, voorzegde
subjunctive plur.¹	zeggen voor	zeiden voor, zegden voor	voorzeggen	voorzeiden, voorzegden

imperative sing.	zeg voor
imperative plur.¹	zegt voor

participles	voorzeggend	voorgezegd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.