vreemdgaan
Dutch
Etymology
From German fremdgehen. Analysable as vreemd + gaan, thus “to go strange”, that is “to go with a stranger/outsider”.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvreːmtxaːn/
Audio (file)
Verb
vreemdgaan
Inflection
Inflection of vreemdgaan (strong class 7, irregular, separable) | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
infinitive | vreemdgaan | ||||||||
past singular | ging vreemd | ||||||||
past participle | vreemdgegaan | ||||||||
infinitive | vreemdgaan | ||||||||
gerund | vreemdgaan n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
1st person singular | ga vreemd | ging vreemd | vreemdga | vreemdging | |||||
2nd person sing. (jij) | gaat vreemd | ging vreemd | vreemdgaat | vreemdging | |||||
2nd person sing. (u) | gaat vreemd | ging vreemd | vreemdgaat | vreemdging | |||||
2nd person sing. (gij) | gaat vreemd | gingt vreemd | vreemdgaat | vreemdgingt | |||||
3rd person singular | gaat vreemd | ging vreemd | vreemdgaat | vreemdging | |||||
plural | gaan vreemd | gingen vreemd | vreemdgaan | vreemdgingen | |||||
subjunctive sing.1 | ga vreemd | ginge vreemd | vreemdga | vreemdginge | |||||
subjunctive plur.1 | gaan vreemd | gingen vreemd | vreemdgaan | vreemdgingen | |||||
imperative sing. | ga vreemd | ||||||||
imperative plur.1 | gaat vreemd | ||||||||
participles | vreemdgaand | vreemdgegaan | |||||||
1) Archaic. |
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.