βασιλείδης
Grec ancien
Étymologie
- De βασιλεύς, basileús (« roi »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | βασιλείδης | οἱ | βασιλείδαι | τὼ | βασιλείδα |
| Vocatif | βασιλείδα | βασιλείδαι | βασιλείδα | |||
| Accusatif | τὸν | βασιλείδην | τοὺς | βασιλείδας | τὼ | βασιλείδα |
| Génitif | τοῦ | βασιλείδου | τῶν | βασιλειδῶν | τοῖν | βασιλείδαιν |
| Datif | τῷ | βασιλείδῃ | τοῖς | βασιλείδαις | τοῖν | βασιλείδαιν |
βασιλείδης, basileídês \ba.si.ˈleː.dɛːs\ masculin (équivalent féminin : βασίλεια)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.