μίτυλος

Grec ancien

Étymologie

Apparenté au latin mutilus, à μιστύλλω, mistullô  couper, découper »)[1].

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif μίτυλος μίτυλη μίτυλον μίτυλοι μίτυλαι μίτυλα μίτυλω μίτυλα μίτυλω
Vocatif μίτυλε μίτυλη μίτυλον μίτυλοι μίτυλαι μίτυλα μίτυλω μίτυλα μίτυλω
Accusatif μίτυλον μίτυλην μίτυλον μίτυλους μίτυλας μίτυλα μίτυλω μίτυλα μίτυλω
Génitif μίτυλου μίτυλης μίτυλου μίτυλων μίτυλων μίτυλων μίτυλοιν μίτυλαιν μίτυλοιν
Datif μίτυλ μίτυλ μίτυλ μίτυλοις μίτυλαις μίτυλοις μίτυλοιν μίτυλαιν μίτυλοιν

μίτυλος, mítulos \Prononciation ?\

  1. Mutilé, coupé, écorné.

    Variantes

    Références

    1. Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage
    Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.