περιπατητικός
Grec ancien
Étymologie
- Mot dérivé de περιπατητής, peripatêtês (« promeneur ») avec le suffixe -ικός, -ikós.
Adjectif
| cas | singulier | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | περιπατητιϰός | περιπατητιϰή | περιπατητιϰόν | |||
| vocatif | περιπατητιϰέ | περιπατητιϰή | περιπατητιϰόν | |||
| accusatif | περιπατητιϰόν | περιπατητιϰήν | περιπατητιϰόν | |||
| génitif | περιπατητιϰοῦ | περιπατητιϰῆς | περιπατητιϰοῦ | |||
| datif | περιπατητιϰῷ | περιπατητιϰῇ | περιπατητιϰῷ | |||
| cas | duel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | περιπατητιϰώ | περιπατητιϰά | περιπατητιϰώ | |||
| vocatif | περιπατητιϰώ | περιπατητιϰά | περιπατητιϰώ | |||
| accusatif | περιπατητιϰώ | περιπατητιϰά | περιπατητιϰώ | |||
| génitif | περιπατητιϰοῖν | περιπατητιϰαῖν | περιπατητιϰοῖν | |||
| datif | περιπατητιϰοῖν | περιπατητιϰαῖν | περιπατητιϰοῖν | |||
| cas | pluriel | |||||
| masculin | féminin | neutre | ||||
| nominatif | περιπατητιϰοί | περιπατητιϰαί | περιπατητιϰά | |||
| vocatif | περιπατητιϰοί | περιπατητιϰαί | περιπατητιϰά | |||
| accusatif | περιπατητιϰούς | περιπατητιϰάς | περιπατητιϰά | |||
| génitif | περιπατητιϰῶν | περιπατητιϰῶν | περιπατητιϰῶν | |||
| datif | περιπατητιϰοῖς | περιπατητιϰαῖς | περιπατητιϰοῖς | |||
περιπατητικός, peripapêtikós
- Qui concerne la philosophie péripatéticienne.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- « περιπατητικός », dans Henry George Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek-English Lexicon, 1889 → consulter cet ouvrage
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.